Met z’n vieren gingen Karlijn, Lori, Benthe en Suzanne op vakantie naar Kos. Deze vakantie kreeg een hele andere wending toen zij wakker werden geschud door een aardbeving.
Zonder iets tegen elkaar te zeggen, renden ze naar buiten.
Lees ook
Nicoles vakantieleed: ‘Het was een van de angstigste momenten uit mijn leven’
‘Daar gingen we, het was donderdag en gingen eindelijk op vakantie naar Kos. We hadden al lang van te voren onze vakantie geboekt en keken er echt naar uit om te gaan. De vlucht verliep goed en eenmaal aangekomen in ons appartement checkten we in waarna we onze koffers uitpakten om gelijk onze bikini aan te trekken.’
‘We waren alle vier nog erg moe van onze vliegreis en besloten niet uit te gaan die avond. Lekker op tijd naar bed om de volgende dag met frisse moed weer te beginnen, in ieder geval, dat dachten we. We gingen rond half 12 naar bed die avond dus lagen er redelijk op tijd in. Uit het niets werden we midden in de nacht letterlijk wakker geschud. In shock keken we elkaar aan en zonder iets te zeggen zijn we naar buiten gerend. Eenmaal buiten was het hele zwembad overstroomd en riep iedereen om ons heen: aardbeving, aardbeving.’
‘Iedereen die in het appartement verbleef, stond buiten op straat. We waren allemaal in erg shock, iedereen schreeuwde en rende over straat. We stonden in onze pyjama op straat en sommigen zelfs alleen in een T-shirt en ondergoed. Toen we keken naar ons appartement zagen we allemaal scheuren in de muren. Er werd gelijk tegen ons gezegd dat we het appartement niet meer in mochten. Op straat maakte iedereen elkaar bang met verhalen. De mensen die op Kos woonden, reden langs ons heen in volgepakte auto’s met hun hele familie om naar een open gebied te gaan. De hele nacht zijn we op straat blijven zitten, want niks was meer veilig.’
‘Na de hele nacht op straat zijn we toen het eenmaal licht was gaan rondlopen om het van dichtbij te bekijken. Ons hele appartement was verwoest en er werd nog steeds gezegd dat we niet naar binnen mochten. Via ons appartement kregen we gratis eten en drinken, dat was erg netjes en fijn. De hele dag waren er nog naschokken, dat was erg naar en eng. Maar we konden op dat moment niets meer doen dan op straat blijven zitten in onze pyjama. Aan het eind van de middag mochten we het appartement in om snel onze koffers te pakken, we waren nog bang maar dit hebben we zo snel mogelijk gedaan. Binnen vier minuten hebben we onze koffers gepakt en alles erin gegooid wat we ook maar zagen, maar toen zagen we pas echt hoe heftig het was: schilderijen van de muur, televisiekastje op de grond, verschoven bedden en echt álles lag op de grond. Na het zien van al deze ellende zijn we gelijk weer naar buiten gerend met onze koffers en weer op straat gaan zitten.’
‘Op straat hadden we een plekje op de stoep gemaakt waar we matrassen neerlegden waar we op konden zitten. Later op de dag kwam de reisorganisatie bij ons appartement waar we met iedereen bij elkaar moesten komen. Ze gaven een uitleg over de situatie en op dat moment kwam er weer een naschok, een hele erge. We stonden op dat moment bij een raam en alles trilde. Dit was de druppel en we besloten dat we naar huis wilden. Na ons besluit hoorden we dat we niet naar huis konden omdat er geen vliegtuigen vlogen, die vlogen de volgende dag pas. Er zat geen andere optie op dan weer een nacht doorbrengen op straat. We mochten wel in het appartement slapen maar dat durfden we niet door de naschokken. Gelukkig hadden we wel onze koffers, portemonnees, matrassen en dekens. We konden eten en drinken halen en onze eigen kleren aandoen. Alle vier konden we niet slapen die nacht, telkens wanneer er verkeer langsreed voelden we alles trillen en dachten dat we dat het naschokken waren. De nacht duurde een eeuwigheid.’
‘De volgende dag moesten we nog wachten op onze vlucht dus besloten we – om nog wat van onze vakantie te maken – naar het strand te gaan. Onderweg zagen we plasjes met bloed liggen en veel waar niks meer van over was. Ook van de supermarkten was niks meer over, wat je maar kon kopen lag op de grond. Alles was kapot. Achteraf waren we blij dat we die avond niet uit zijn geweest. Zaterdag de 22e vlogen we naar huis en wat waren we blij om weer thuis te zijn. Na thuiskomst hoorden we dat ons appartement er als één van de ergste aan toe was, ons appartement stond namelijk op de derde plaats zwaarste verwoestingen.’
Heb jij ook ooit iets vervelends tijdens je vakantie beleefd en wil jij jouw verhaal met ons delen? Beschrijf dan in vierhonderd woorden (het liefst met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) jouw vakantieleed. Mail je verhaal naar: rubrieken@lindanieuws.nl.
Volg LINDA.reizen nu ook via Facebook voor een fijne dosis reisberichten op je tijdlijn.
