Eerste echte liefde

“Martijn was mijn eerste vriendje en mijn grote liefde. Ik kan me goed herinneren hoeveel indruk hij destijds op mij maakte. Er ging een wereld voor me open. De kriebels die ik voelde wanneer ik hem na een paar dagen weer zag, zijn helderblauwe ogen en lieve woorden: ik vond hem het einde. Daarbij kwam natuurlijk dat ik nul ervaring had met andere jongens en ik dus ook niemand had om hem mee te vergelijken. Ik wist simpelweg niet beter.”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Mijn vriend had een affaire, maar ik wil hem niet kwijt’

Plaatje klopte niet

“Dagenlang zaten we op zijn kamer, luisterend naar de singles van de Red Hot Chili Peppers. We deelden onze eerste kus, en belandden uiteindelijk – na weken daten – bij elkaar in bed. Alles leek perfect, alsof het voorbestemd was. Ik kwam er na een paar jaar achter dat dit plaatje in mijn hoofd niet klopte. Hij trok ineens veel op met een klasgenoot en kwam regelmatig bij haar over de vloer. Ik snapte er niks van, want hij had me nooit eerder over haar verteld. Hij begon zich raar te gedragen en bekeek zijn berichten niet meer als ik naast hem zat. Uiteindelijk moest ik er – weken later – via een vriendin achterkomen dat hij me bedroog, de lul.”

Vlinders in mijn buik

“Ik heb me wekenlang opgesloten op mijn kamer en kwam er alleen nog uit om te eten. Ik was er kapot van. Mijn vriendinnen waren er voor me en vrolijkten me op. Na een paar maanden ging ik weer uit, al was het met tegenzin. Wat er die avond gebeurde, had ik niet voor mogelijk gehouden. Daar stond hij, met een houthakkersoverhemd en een warrig kapsel. Alex leek in geen enkel opzicht op Martijn, maar toch voelde ik me ontzettend tot hem aangetrokken. Die avond sprak ik hem voor het eerst. Ik voelde vlinders in mijn buik en kwam bijna niet uit mijn woorden. Op het moment dat ik weg zou gaan en de lichten bijna aangingen, leunde hij naar voren en zoende me.”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Ik ben verliefd geworden op mijn leerling’

Geen leven zonder hem

“Inmiddels zijn we vier jaar verder en ben ik dolgelukkig met Alex. We hebben lange en diepgaande gesprekken en hij toont oprechte interesse in me. Door de vele reizen die we samen delen en de bijkomende frustraties – van zware backpacks tot benauwde bustochten – waar we ons als het ware doorheen geslagen hebben, zijn we héél wat gewend. Er is dan ook niks wat ik niet met hem kan delen. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat we elkaar door en door kennen en ik lieg niet als ik zeg dat ik me geen leven zonder hem kan voorstellen. Bij Martijn was het anders. Ik dacht in die tijd nooit na over een toekomst met hem samen en bekeek het echt per dag.”

Rondspoken

“Toch is er sinds het begin van onze relatie iets wat me ontzettend dwarszit: ik krijg Martijn maar niet uit mijn hoofd. Hoe erg ik mijn best ook doe, hij blijft – dag en nacht – in mijn hoofd rondspoken. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, helemaal omdat ik hem nog regelmatig in de stad tegenkom. Je moet weten dat ik maar al te goed besef dat ik hem eigenlijk helemaal niet zo goed ken, want zo lang zijn we in wezen niet samen geweest. Maar toch was zijn aanwezigheid genoeg om mij het gelukkigste meisje op aarde te laten voelen. Bovendien ben ik stikjaloers als ik hem tijdens het uitgaan met andere vrouwen zie praten. Hij wil mij graag terug, heeft hij onlangs in een appje laten weten. Het heeft me totaal van mijn a propos gebracht. Moet ik het een kans geven of juist proberen om dit volledig uit mijn hoofd te zetten? Wat adviseren jullie mij?”

Oproep

Zit je zelf ook in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je verhaal dan naar nieuws@lindanieuws.nl en laat je anoniem adviseren door andere LINDAnieuws-lezeressen.