“WAT MIJ BETREFT IS DE DOOD AAN EEN flinke imagoverbetering toe. Waarom wordt er toch zo moeilijk gedaan over iets wat misschien wel het belangrijkste onderdeel van ons leven is? Er valt niet aan te ontkomen: we gaan het ooit allemaal meemaken.
Het is erg verdrietig om iemand te moeten ­verliezen en natuurlijk ben ik ook bang voor ziekte of ­ernstig lijden, maar de dood zélf, het dood zijn? Dat vind ik best een spannende aangelegenheid. Het is voor mij helemaal niet lastig om daarover na te ­denken. Sterker: ik heb mijn draaiboek allang klaar. Of nou ja, boek: het is eigenlijk een A4’tje, bedoeld voor een vriendin die ik bereid heb gevonden ceremonie­meester te zijn. Ik zei laatst nog tegen haar: ‘Zet maar op de kaart dat er gelachen mag worden.’ Het hoeft geen feest te worden, maar ik wil beslist geen treurige bijeenkomst met koffie en cake. ­Oesters en champagne moeten er zijn. Een playlist heb ik ook, al verandert-ie nog regelmatig. Zo’n lang nummer als Stairway to Heaven van Led Zeppelin kun je de mensen niet meer aandoen. Die willen op een gegeven moment ook wel weer eens naar huis. Wat er nog wel op staat: Shiver me timbers, een prachtig lied van Tom Waits, maar dan gezongen door Bette Midler. En Love is the answer van Todd Rundgren. Plus, om mee te eindigen: Adagio for strings van Samuel Barber. Niet echt origineel misschien, maar zó prachtig.