Portretten

Zwanger en kanker: ‘Wie gaat er voor mijn kind zorgen?’

Ben je 26 weken in blijde verwachting, hoor je dat je kanker hebt. “Ik ga dood, schoot als eerste door mijn hoofd, en daarna: wie gaat er voor mijn kinderen zorgen?”

FIORELLA FLEUR (42) werkt als maatschappelijk werker en is single moeder van twee dochters: zestien en twee jaar oud. Ze ontdekte door haar kankerdiagnose dat ze zwanger was.
“Naast de tumor in mijn borst had ik niet alleen een uitzaaiing in mijn oksel, maar ook actieve cellen bij mijn baarmoeder. Onverklaarbaar, vonden de artsen: als dit een uitzaaiing was, had het een spoor achter moeten laten en dat was er niet. Ik werd naar huis gestuurd met meer vragen dan antwoorden.
De volgende dag belde de gynaecoloog. Hij had ’s nachts liggen malen over mijn dossier en vroeg me of het zou kunnen dat ik in verwachting was. Technisch gezien kón dat, dus ik moest terugkomen voor extra ­onderzoek. Hij vertelde me dat in mijn bloed verhoogd hCG gevonden was, wat kon duiden op zwangerschap. Ik was ­hartstikke blij, want in één afspraak ging ik van misschien ook kanker in mijn baarmoeder naar misschien ­zwanger. Maar de artsen waren vooral bezorgd: ze hadden zoiets nog nooit meegemaakt. Hun advies: goed nadenken of ik deze zwangerschap wel wilde voortzetten, omdat het mijn behandeling zou vertragen. Maar beëindigen vond ik geen optie.
De second opinion in het Antoni van Leeuwenhoek was een wereld van verschil: rustige artsen, geen stress, een duidelijk plan. Dat was precies wat ik nodig had. Ik heb erop gestaan dat we twee weken later met de chemo zouden beginnen, om de placenta zo ver mogelijk te laten groeien.

TRENDING