“Mijn eerste indruk toen ik hem leerde kennen, was: wat een loser, met zijn zonnebril en zijn praatjes. Maar ach, het was ook wel weer gezellig. Ik had tot dan toe nogal slechte relatie-ervaringen, vanwege gewelddadige mannen. Ik hield mezelf voor: gun deze vent een kans en laat je vooroordelen achterwege. Het begon met een beetje kletsen via Facebook. Heel onschuldig. Hij zei alles wat ik wilde horen, stelde voor om samen uitstapjes te maken, hield van Nederlandstalige muziek. Tamelijk onbenullig allemaal, maar ook totaal ongevaarlijk en dat was precies waar ik na twee brute relaties en een poosje blijf-van-mijn-lijfhuis behoefte aan had. Hij hield van honden, ik ook. We dronken koffie samen, keken een filmpje, gingen met vakantie en ook al ben ik nooit tot over mijn oren verliefd geweest, ik was tevreden en blij met de conflictloosheid van deze relatie: alles liep gewoon lekker, zonder problemen. En zo werd het al snel serieus. Maar die zorgeloosheid veranderde toen we gingen samenwonen en ik erachter kwam dat ik hem eigenlijk helemaal niet kende. Op een avond wilde hij de honden uitlaten. Hij stond in de gang met zijn jas aan en zijn hand in zijn zak, toen ik binnenliep om iets te pakken. Hij schrok overdreven heftig toen hij mij zag, deed bloednerveus en wist niet hoe deed snel hij de hond de riem om moest doen en naar buiten moest gaan. ‘Heb je een slecht geweten?’ vroeg ik nog lachend, maar het zat me niet lekker. Toen hij terugkwam, aten we samen en vroeg ik wat er nou aan de hand was geweest. Hij leek diep in gedachten en zei dat er niks was. Die avond voelde ik in zijn jaszak en vond een tweede telefoon. En op een of andere manier wist ik meteen dat er iets goed mis was. Wat betekende dit? Wat hield hij voor mij verborgen? Met wie woonde ik samen? Ik ben naar de wc gegaan om rustig te kunnen nadenken maar voelde me bang. Alle alarmbellen die ik in de maanden ervoor kundig had genegeerd, resoneerden door mijn hele lichaam. Eerdere ervaringen met mannen kwamen levendig terug. Wat als deze man helemaal niet het gezellige maatje was waar ik hem welwillend voor had aangezien? Een paar weken eerder had ik hem betrapt met een nep-Facebook­account. Ook toen had hij allerlei smoesjes bedacht, maar uiteindelijk kwam de aap uit de mouw en bleek dat hij zijn ex-vriendin stalkte. Dat was waarom hij die tweede telefoon bezat. Hij manipuleerde en bedreigde haar onder een valse naam, gaf hij uiteindelijk toe. Waarom, wilde ik weten, het was toch al heel lang uit? ‘Ze heeft me bedrogen’, zei hij, ‘en dat vergeef ik haar nooit.’
We woonden op dat moment drie maanden samen. Dit was natuurlijk het moment om mijn biezen te pakken, mijn vergissing onder ogen te zien. Als ik toen een plek had gehad om naar toe te gaan, had ik de schade kunnen beperken.