TYLER IS NOG JONG. EIGENLIJK VIND IK HEM TÉ JONG, HIJ IS MISSCHIEN halverwege de twintig. Lang. Slungelig. Acne op zijn gezicht. Vettig haar. Het lichaam van een ­tiener. Nadat hij de deur voor me heeft opengedaan, schuift hij weer achter zijn laptop. Op het hotel­bureau liggen zes telefoons. Ik ga achter hem staan en masseer zijn schouders. “Lekker”, gromt Tyler,“maar ik moet eerst dit nog even afmaken.” Naast de telefoons ligt een pak briefjes van vijftig. Een afschrift van Western Union van gisteren. Een lijst met een lange cijferreeks. Een code? Hij draagt een jogging­broek boven Gucci-sneakers. Zweetlucht kringelt omhoog uit de boord van zijn T-shirt. Ik masseer verder.
“Even mijn handen wassen.” De handdoeken in de badkamer zijn kurkdroog, de shampoo is ongebruikt. “Ik ben zover.” Tyler draait zich om op zijn stoel als ik weer achter hem sta. We kleden ons tegelijkertijd uit. Op het roze vlees boven zijn scrotum zitten piepkleine witte bultjes. “Overmatige talgafscheiding.” Tyler zegt het voordat ik iets heb gezegd. “Heb je een geslachtsziekte?” vraag ik. Ik herken de bultjes niet. “Kijk eens goed”, antwoordt hij. “Puistjes. Ik heb een vette huid.” Ik heb geen zin om dokter Amber te spelen en hem dat plezier te gunnen.
Een van zijn telefoons licht op. ‘Wat wil je van me?’ vraagt iemand.

Ik twijfel. Vertrekken of blijven? “Zullen we samen douchen?” vraagt hij. Hij draait de kraan al open en duwt zijn haar naar achteren onder het hete water. “Kom dan.”
Onder de douche kniel ik voor hem neer. Ik wil zijn penis in mijn mond nemen, en daarmee het voorspel aanmoedigen. Ik ben een professional. Tyler is een klant. Maar nog voor het eerste likje laat ik los. De walm uit zijn urethra, het oogje in zijn eikel, stinkt zo naar urine dat ik kokhals. Met mijn rechterarm reik ik naar boven, pak het flesje doucheschuim. “Trek me maar af.” Hij heeft het gezien. Ik kom overeind, lik zijn tepels, masseer ze, laat mijn handen over zijn lichaam glijden. Draai mijn handpalm om de schacht van zijn penis tot hij met zijn handen tegen de tegelmuur klaarkomt.
Eenmaal afgedroogd kruipt hij weer in dezelfde sweatpants en checkt de zes telefoons. “Ik ben ethisch hacker. Ik maak te weinig tijd voor mezelf. Daarom boek ik soms wat gezelschap. Om even te landen in de wereld.” “Prima”, zeg ik. Ik denk aan de reeks slordig gekrabbelde cijfers. De geldopname bij Western Union. Ik knijp hem in zijn wang. “Dank je voor de uitnodiging.” Dat moet ik zeggen van mijn bureau. Hij tikt alweer iets terug. ‘Stort 500 euro aan bitcoin, dan krijg je je account terug.’ Zwijgend trek ik de deur achter me dicht. Ethisch hacker my ass.•

Meer belevenissen van Amber lezen? Ga naar LINDA.nl of download de LINDA.app