“ER GAAN NOGAL WAT MENSEN DOOD IN MIJN BOEKEN – Ik schrijf thrillers, dan krijg je dat. Een begrafenis is de ideale gelegenheid om personages bij elkaar te brengen. In het echte leven is zo’n gebeurtenis ook vaak een reünie, zeker voor wat oudere mensen. Als je niet op Tinder zit en nooit meer in het café komt, kun je ook een paar uitvaarten aflopen om een nieuwe partner op de kop te tikken. Dat zou ik wel prachtig vinden: als er tijdens mijn ­begrafenis iets moois opbloeit. Het mag sowieso een feest worden, met veel eten en drinken. En ik heb al jaren een playlist op Spotify klaarstaan. Even kijken hoor, wat staat er allemaal op? “Last Dance” van ­Donna Summer natuurlijk. En “Heroes” van ­David ­Bowie. Veel Bowie-nummers trouwens, maar ook Blondie en Boney M. Zo te zien ben ik rond mijn eenentwintigste blijven steken, dus er mag wel weer eens wat nieuws bij. Dan kan er straks lekker ­gedanst worden. Veel vrolijkheid, dat combineert goed met verdriet. Ik heb het altijd erg leuk gevonden om feestjes te organiseren dus het lijkt me vreselijk dit partijtje te moeten missen.