Wereldreis

In 2014 ging Hugo voor het eerst op wereldreis. “Dat was vlak nadat mijn moeder overleed. Zij was stewardess en moedigde dat altijd aan.” Op die reis ontmoette hij zijn toenmalige vriendin. “Twee jaar later besloot het stel weer op reis te gaan. “Al vraag ik me achteraf af waarom, want ik voelde me al zo slecht,” zegt Hugo nu.

Diagnoses

Dat ‘slechte gevoel’ begon feitelijk al in 2013. “Ik had in één week drie tentamens, ik moest verhuizen, m’n moeder kreeg een TIA en ik had problemen met mijn eigen bedrijf dat ik net was begonnen.” Na die helse week kreeg Hugo overal pijn. Hij werd onderzocht en een scala aan oorzaken passeerden de revue. “Volgens de huisarts een burn-out, daarna kreeg ik de diagnoses fibromyalgie, chronisch vermoeidheid syndroom kwam ook voorbij alsook PTSS en zelfs een depersonalisatiestoornis (gevoel van vervreemding, red.)”. Er volgden allerlei behandelingen, zonder resultaat. Hugo: “Ik wilde zo graag doorleven, gewoon weer gezond zijn. Ik pushte mijn lichaam tot het uiterste. Ook weer met die reis.”

Einde wereldreis

In 2017 besloot Hugo zijn wereldreis toch af te breken, omdat het “echt niet meer ging”. Hugo ging terug naar Amsterdam, zijn vriendin bleef in Canada waar zij op dat moment verbleven. Omdat hij eerder huis en haard van de hand had gedaan, restte hem niets anders dan bivakkeren bij een vriendin. “Ik had nog maar twee rugzakken over aan spullen.”

Lees ook
Yolanda Hadid over ziekte van Lyme: ‘Ziek zijn is natuurlijk niet sexy’

Het gaat niet goed

Na andermaal een onderzoekstraject, kwam in april 2017 het ‘verlossende’ eindoordeel: ten gevolge van een beet van een besmette teken, leed hij aan die ziekte van Lyme. Hugo: “In zekere zin was het een opluchting, ik wist in ieder geval wat mij mankeerde.” Helaas was de ellende daarmee niet afgelopen – Lyme kent desastreuze symptomen. “Ik kan niks. Ik lig hier de hele dag in een studio van vijftien vierkante meter. Drie keer per week komt de thuiszorg om boodschappen te doen en te koken.”

Het gaat niet meer

Hugo ziet zich genoodzaakt tot een laatste redmiddel: de stamceltransplantatie. “Ik wist al eerder van het bestaan van deze therapie, maar ik wilde eerst alle andere behandelmogelijkheden proberen want zo’n transplantatie is ook erg kostbaar. Niks heeft geholpen, dus ik moet nu wel geld inzamelen. Ik vind dit moeilijk want ik wil graag zelf alles oplossen, maar in Nederland wordt deze behandeling  (nog) niet vergoed, althans voor mijn ziekte. Ik heb daarom met veel moeite besloten om toch mijn trots opzij te zetten en om hulp te vragen.”

Hulp

Zijn (reis)vrienden hebben een video gemaakt en zijn een internationale crowdfundactie gestart om vijftigduizend euro in te zamelen. Daarmee kan hij de stamceltherapie ondergaan die hem de kans geeft zoveel mogelijk te herstellen van zijn  ziekte. “Het is niet de volledige behandeling, maar een deel ervan. De complete behandeling, waarbij ze ook vetcellen uit mijn lichaam zouden halen, is nóg duurder, maar ik vind het al zo kut om überhaupt geld te vragen. Ik ben iedereen nu al ontzettend dankbaar. Om de video, om de aandacht en om de actie.”

Komt natuurlijk de vraag: wil jij Hugo ook helpen? Dat kan hier. Namens Hugo, grote dank.