In de rubriek ‘Monumentje‘ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenken Kim en Roely (44) hun drielingzus Terry, die overleed aan de gevolgen van kanker.
Als drieling hadden ze een bijzondere zussenband. “We zijn echt een deel van ons kwijt. Terry was de verbinder, ook in onze vriendengroep.”
Terry is 17 jaar oud als ze leukemie krijgt. “Toen heeft ze al heel hard moeten knokken om te overleven”, vertelt Roely. “Ze stond er heel positief in en liet nooit merken dat ze pijn had.” Kim knikt bevestigend: “Hoe ziek ze ook was, ze had altijd interesse in anderen.” Terry krijgt beenmerg van Kim en knapt op. Ze gaat werken in een kinderdagverblijf. Dat is haar op het lijf geschreven, lachen Kim en Roely. “Terry had de gave om van elk kind te houden. Dat vond ik altijd al heel bijzonder”, legt Roely uit. Haar grootste wens is dan ook om zelf moeder te worden. “Je hebt moeders en je hebt ubermoeders. Terry moest moeder worden”, blikt Kim liefdevol terug. Dat lukt uiteindelijk door eiceldonatie. Daarnaast krijgt ze ook nog een pleegdochter. “Terry had zoveel liefde om te geven.”
In september 2018 worden de zussen 40 jaar oud en geven met z’n drieën een groot feest. Terry is op dat moment nogal aan het kwakkelen met haar gezondheid en het is een geluk dat ze fit genoeg is om het feest mee te maken. Rond de jaarwisseling belandt ze in het ziekenhuis. “Ze had vocht achter haar longen en ze kwamen erachter dat het heel ernstig was”, aldus Roely. Dezelfde positiviteit die ze tijdens haar eerdere ziektebed had voert ook nu weer de boventoon.
Aan het eind van haar leven wil Terry nog een keer met hun vriendengroep een weekend weg. Dat is gepland, maar gaat eerst niet door omdat ze door levensverlengende chemokuren in het ziekenhuis ligt. “Ze zei tegen de arts: je zorgt maar dat het lukt”, de zussen glimlachen als ze terugdenken aan dit moment. Ze krijgt het toch voor elkaar en het weekend wordt een week verplaatst. Terry krijgt een ziekenhuisbed in het vakantiehuisje en er gaat een vriendin mee die verpleegkundige is. “We hadden drie huisjes gehuurd en in de middelste zat Terry met haar bed en zuurstoffles. Iedereen kon bij haar komen zitten en kletsen. Het was magisch”, aldus Kim. “We hebben daardoor hele mooie herinneringen kunnen maken”, vertelt Roely.
Twee weken later overlijdt Terry in het bijzijn van haar dierbaren. Eigenlijk wil ze euthanasie, maar ze gaat uiteindelijk zelf, “in de armen van ons allemaal”. Terry’s dood is loodzwaar, maar ook een opluchting omdat ze zoveel pijn had. Roely blikt terug: “We hebben haar losgelaten uit liefde. Ze was meer dan op.”
“Haar ziekteproces was heel verdrietig en zwaar, maar doordat zij er zo positief instond was het makkelijker voor ons om door te gaan”, legt Kim uit. “Er is een immens gemis, dat elke dag een beetje meer wordt, maar de kracht die ze ons gegeven heeft groeit ook.” Roely is het daar mee eens: “Ze zei altijd dat ze een heel mooi leven heeft gehad met haar dochter en pleegdochter. Ze gaf iedereen mee: geniet van het leven en kijk naar de mooie dingen.”
Ter Nagedachtenis aan Terry 27-09-1978 – 24-10-2019.
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Marieke (23) verloor haar vader aan leukemie: 'De wereld voelt zo kaal zonder hem'
