Bevolkingsonderzoek

“Begin dit jaar was ik nog met mijn vriend Martijn op zoek naar een koopwoning in Utrecht vertelt Susanne aan LINDA.nl. “We waren zes jaar samen en flink aan het sparen om een gezin te starten. Een dag na mijn verjaardag kreeg ik een oproep voor het bevolkingsonderzoek. Ik had er geen zin in, maar toch ben ik gegaan. Drie weken later belde de huisarts: ze hadden afwijkende cellen gevonden. ‘Je moet je absoluut geen zorgen maken’, zei hij nog.”

Super gezond

“In het ziekenhuis namen ze een biopt uit mijn baarmoederhals. Na een paar dagen moest ik alweer terug komen. De diagnose voelde onwerkelijk. Kanker was iets voor mensen van zestig; ik was jong, super gezond en voelde me niet ziek. Een dag eerder had ik nog tien kilometer hardgelopen.”

Lees ook
Eerste baby met drie biologische ouders geboren door nieuwe ivf-methode

Overleven

“Ondanks mijn verdriet moest ik door. De kanker was agressief, en na het kijkonderzoek bleek dat de tumor de volledige baarmoederhals besloeg. Mijn baarmoeder moest zo snel mogelijk worden verwijderd. Op dat moment dacht ik nog niet aan mijn kinderwens. Ik was aan het overleven. Die kanker móest weg. Ook mijn vriend wilde alleen maar dat ik weer gezond werd.”

Mooie dingen

“Na de operatie bleek dat ik geen uitzaaiingen had en werd ik volledig schoon verklaard. Ik kon alleen maar huilen en even waren we vooral blij. Pas later besefte ik dat alles wat ik ooit wilde, nooit zou krijgen. Een goede vriendin die zwanger is, app’te dat ze het geslacht van haar kindje te horen zou krijgen. Ik ging naar bed, maar werd ’s nachts in tranen wakker. Ik kon alleen maar huilen, omdat ik wist dat ik al die mooie dingen niet ging meemaken.”

Draagmoeder

“Tegelijkertijd was ik heel strijdbaar. Ik wilde gewoon kinderen. Maar voor adoptie moet ik ongeveer tien jaar kankervrij zijn. Dat vinden we te laat: mijn vriend zou dan 45 zijn. Daarnaast zijn we zo gelukkig samen, dat we echt een kindje van onszelf willen. Draagmoederschap is dan de enige optie. Maar alleen al de IVF-procedure kost al rond de 20.000 euro. Mijn punctie wordt vergoed, maar de behandelingen van mijn vriend en de draagmoeder niet. Ook zijn er nog een hoop andere kosten. Je hebt wel 30.000 euro nodig.”

Lees ook
Nicolet is pleegmoeder van haar nichtje: ‘Mijn zusje kon niet voor haar zorgen’

Geld vragen

“Ik wist dat we dat geld zelf niet bij elkaar zouden krijgen. Toch heb ik er lang over nagedacht of ik een inzamelingsactie moest starten. Ik vond het eng om ons verhaal naar buiten te brengen en ik wilde geen geld voor mezelf vragen. Maar ik wil zo graag kinderen, dat we het toch maar hebben gedaan.”

Twee hondjes

“We zijn vorige week donderdag gestart hebben inmiddels via GoFundMe en ’tikkies’ tweeduizend euro opgehaald. De reacties zijn lief. Het liefst zouden we binnen twee jaar aan kinderen beginnen. Helaas mag je in Nederland geen oproep plaatsen voor een draagmoeder, dus we hopen dat een goede vriendin of mijn zusje ons kan helpen. Maar ook als het uiteindelijk niet lukt, komen we hier samen wel doorheen. Zoals Martijn zei: ‘Dan nemen we gewoon twee hondjes.'”

Op de GoFundMe pagina van Susanne en Martijn staat dat er tot nu toe in totaal een bedrag van 580 euro is opgehaald. Dit zijn alleen de schenkingen via creditcard, de overige donaties via Tikkie zijn hierin niet meegerekend.