Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.
In de rubriek Lekker Gênant delen onze lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.
Deze week doet Sabine* (33) haar verhaal.
Waar: Op de kinderopvang.
Wanneer: Tijdens het wegbrengen van de zoon van haar vriend.
Getuige(s): Alle vaders, moeders en de juf ter plaatse.
Situatie: Wanneer Sabine halsoverkop naar de kinderopvang vertrekt, heeft ze in de haast niet door haar jurk niet zit zoals ‘ie zou moeten. Onbedoeld trakteert ze iedereen op uitzicht op haar billen en string. Mét daaraan bungelend nog een stukje toiletpapier.
“Nooit eerder had ik Sem naar de opvang gebracht. Dat deed zijn vader, mijn vriend, altijd. We waren nog niet zo heel lang samen en wisten niet waar ons schip – of de love boat – zou stranden. Sem naar de opvang brengen behoorde vooralsnog tot papa’s takenpakket. Totdat mijn geliefde eens bleef liggen met een flinke buikgriep. Of ik de kleine naar de opvang wilde brengen? Natuurlijk! Stiekem voelde ik me wel vereerd dat ik zijn juf eens zou ontmoeten.”
“Vriendlief benadrukte dat Sem echt vóór negen uur binnen moest zijn en mompelde nog iets over de luiertas met reservespeen en een gevulde weekendtas, die Sems moeder later die middag zou oppikken. Ik, niet bepaald een ochtendmens en een tikkie chaotisch, vond het best een uitdaging op de vroege ochtend. Het ging dan ook niet helemaal volgens plan.
Zo moesten we halverwege omkeren, toen Sem erachter kwam dat ik weliswaar de twee tassen (mét reservespeen) meehad, maar Aap – zijn pluchen steun en toeverlaat – was vergeten. Het werd een met krokodillentranen overgoten race tegen de klok. Toch vond ik nog een minuutje voor een sanitaire stop. Wat moet, dat moet en op tijd komen zat er toch al niet meer in. Snel veegde ik mijn billen af en sprong ik weer in de auto. Iets te snel… zo bleek later.”
“Bij de opvang was het nog drukker dan ik had verwacht. Vaders en moeders stonden nog op de parkeerplaats. Voor mijn gevoel werd ik aangestaard. Een beetje onbeleefd wel, dacht ik. Zo veel te laat was ik nou ook weer niet. Een moeder leek te smoezen met een ander toen ze me zag. Ik probeerde me er niets van aan te trekken.
Het vinden van het lokaal leek ook nog eens uren te duren. In de mompelstroom van mijn vriend was het lokaalnummer me ontgaan en de opvang was veel groter dan ik dacht. We passeerden wel tien lokalen met grote ramen, met her en der ook nog een vader of moeder die me aanstaarde. Wat was er toch aan de hand? Het leek wel alsof ik honing aan mijn kont had.”
“Voordat ik me goed en wel kon excuseren of voorstellen aan de juf, onderbrak ze me al. “Ik zou die maar even goed doen”, zei ze, gebarend naar mijn jurk. Bleek ik in alle haast de achterkant van mijn jurk ín mijn string te hebben gestopt na mijn vliegensvlugge pitstop. Alsof dat nog niet erg genoeg was, bungelde er ook nog een stukje toiletpapier aan. Niets geen honing!
Omdat ik als een kip zonder kop de toeristische route had genomen, had ik iedereen in het pand op het uitzicht van mijn blote billen getrakteerd. Wat een eerste indruk… De tweede laat nog maar even op zich wachten.”
*De naam van Sabine is gefingeerd en is bekend bij de redactie.
Kirsten (29) wurmde zich in een kimono voor een tweejarige: 'Dacht dat het een cadeautje voor mij was'
