Enorme klap

Ze hadden bijna tien jaar een samengesteld gezin samen, met vijf kinderen tussen de 14 en 28 jaar oud, toen Edward overleed. “Ik was in shock”, vertelt Jacqueline. “Het is een enorme klap als je man thuis in je armen overlijdt. Het werd mij wel gelijk toen helder: ik moet nu heel snel gaan handelen en regelen en vanaf nu komt allemaal op mij aan.”

Retraite

De eerste anderhalf jaar was er dan ook amper tijd voor rouw. “We hadden een bedrijf samen, dus ik wilde dat dat op orde kwam. Ook ben je als moeder een voorbeeldfunctie voor je kinderen, dus het moest ook eerst goed met hen gaan. Ik wist dat ik moest rouwen en ik had af en toe ook afspraken met rouwbegeleiders, maar ik wist ook dat ik daar mezelf tijd en ruimte voor moest gunnen.” Dat deed ze de eerste tijd niet, maar afgelopen februari kwam het er toch van: Jacqueline ging vijf dagen op retraite bij Rouwretraites Ruimte Voor Jou, in het Overijsselse Olst om haar verdriet een plek te geven.

Opdrachten

“De rouwbegeleiders hadden van a tot z een vakkundig programma bedacht, maar als je even iets anders wilde doen, was dat ook prima”, vertelt Jacqueline. “Elke dag werd er heel gezond, vegetarisch gekookt en kreeg je een individuele opdracht. Zo moest ik een keer het verhaal over het overlijden van mijn man vertellen. Normaal praat je over de impact daarvan, maar nu moest ik echt vertellen wat er op dat moment precies gebeurde. Ook was er een opdracht waarin ik op papier moest tekenen wat het verlies met mij deed. Dit waren allemaal oefeningen die ervoor zorgde dat ik beter met het verlies kan omgaan.”

Lees ook
Rouwdeskundige Daan (47) verloor ouders jong: ‘Ben je er nu al eens overheen, vroegen ze’

Even lachen

Naast de opdrachten waren er ook lichaamsmassages, meditaties en kon je stiltewandelingen in de natuur doen. Wie denkt dat er constant een verdrietige sfeer hangt, heeft het mis, vertelt Jacqueline. “Onder het eten werd er vaak zelfs gelachen, het was heel ontspannen en totaal niet dramatisch of zweverig. Aan het begin van de retraite werd ook gezegd: als iemand zijn verhaal doet, hoef je daar niets mee te doen. Dat vond ik heel fijn om te horen. Je hebt tijdens zo’n week echt genoeg aan je eigen verdriet.”

Rouw stopt niet

Ook al heeft de retraite Jacqueline veel goeds gedaan – “Ik kwam opgeladen en met nieuwe inzichten weer thuis” – toch is de rouw niet gestopt, nu. “Nee, zoiets draag je je hele leven lang met je mee, maar heb het nu wel meer een plek gegeven en ben me bewust van het verlies. Verwerken doe je niet, maar je verweeft het in je leven. Ik denk dat ik die retraite iedere twee jaar ga doen.”