Arts plant twee knuffels per week in om op te knappen. Daar komen de spoedjes en kleinere ingrepen nog bovenop. Ze heeft een parttime baan voor 28 uur in de week, maar besteedt minstens evenveel tijd aan de knuffeldieren. Ze vertelt: “Het is echt een uit de hand gelopen hobby. Inmiddels krijg ik knuffels uit heel Nederland en België, de teller staat nu op ruim driehonderd beren. De schoolvakanties probeer ik grotendeels vrij te houden, maar ik zit inmiddels al volgeboekt tot juni 2022. Ja echt, ik maak geen grap.”

Volwassen

Zo’n 75 procent van de knuffeldieren die langskomen bij Bob de Berendokter zijn eigendom van een volwassene, niet van een kind. Mensen schamen zich soms als ze met een knuffel aankomen, maar dat is volgens Arts nergens voor nodig. “Een knuffel geeft een gevoel van veiligheid en geborgenheid. De knuffel is er altijd en kan uitgroeien tot onderdeel van je gezin. Eigenlijk zoals een huisdier dat ook doet.”

Meestal duurt de behandeling van een knuffel een week. “Dan stuur ik tussendoor foto’s, dat de knuffel lekker in bed ligt bijvoorbeeld. Ik laat nooit zien dat-ie binnenstebuiten of uit elkaar ligt. Je wil je huisdier ook niet mid-operatie zien.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Bob de Berendokter (@bobdeberendokter)

Soms gaan er mooie verhalen schuil achter het pluche. Arts vertelt over een man van 63 jaar, die elke dag een miniknuffel met zich meedroeg. “Het ding was echt maar vijf centimeter groot, hij had ‘m ooit van zijn vrouw gekregen. Hij droeg hem altijd bij zich in het borstzakje van zijn overhemd, en hij vond het echt moeilijk om ‘m bij mij achter te laten. De operatie was gelukkig binnen anderhalf uur gepiept, maar hij stond met tranen in zijn ogen toen hij hem terugkreeg.”

Nieuw leven

Wat ook veel gebeurt is het opknappen van oude knuffels uit iemands jeugd. “Ik had pas een opa en oma die een knuffel uit hun eigen kindertijd lieten opknappen”, vertelt Arts. “Leuk voor op de babykamer van hun kleinkind. Maar ik heb voor een autofanaat ook wel eens een Mercedes Benz-beer nieuwe voetzooltjes aangemeten, van leren stoelbekleding. Vond-ie fantastisch.”

“Laatst repareerde ik een kinderknuffel, waarmee een dementerende man graag op schoot zat. Hij was van één van zijn kinderen geweest. Hij hield hem altijd vast, het bracht hem rust. De knuffel viel bijna uit elkaar, dus het was een hele toer om hem op te knappen, maar het lukte. Hij heeft nog een paar maanden met de knuffel op schoot kunnen zitten, voordat hij overleed aan corona. Hoe mooi is het dat je op zo’n manier iets positiefs kunt bijdragen aan iemands leven?”

Dankbaar werk

Arts vraagt dan ook geen geld voor haar knuffelreparaties. De gemiddelde oplapbeurt kost vijftien euro, ze rekent alleen deze materiaalkosten. Als bedankje krijgt ze vaak chocola, bloemen en andere aardigheidjes. Als iemand besluit extra geld te schenken, gaat dat naar goede doelen. “Bob en ik steunen het berenbos in Ouwehands Dierenpark, KiKa en Make-A-Wish.”

Verder draait het voor Arts niet om geld, maar om mensen helpen. “Natuurlijk ligt er af en toe wel eens een moeilijke knuffel op de operatietafel en denk ik, waarom doe ik dit? Maar als je dan de dankbaarheid ziet achteraf, is dat meteen weg. Knuffels zijn zo belangrijk voor mijn klanten. Het is heel waardevol werk. Ik doe dit echt om mensen blij te maken.”

Bob de Berendokter en Rolieneke:

Lees ook
Beestachtige rit: Walibi zet enorme knuffels in achtbaan