'Soms heb ik de wens een man voor altijd naast me te hebben, maar dan is er de wetenschap dat dat ook niet alles is'

08-11-2023 | Corine Koole

Danny (38) heeft een getrouwde minnaar die eens in de veertien dagen langskomt. ‘We sturen elkaar appjes: ‘Neuken?’ Heel plat eigenlijk, maar wel to the point en erg vermakelijk.’

“Afgelopen vrijdag was het weer zover. Ik zat in de auto. Hij stuurde een appje, of ik thuis was, maar ik stond in de file. Later stuurde ik hem zo’n typisch indirect vrouwenbericht: dat de file sneller opgelost was dan ik had gedacht, dat ik thuis was en hem een prettig weekend wenste – ondertussen wetend dat hij alsnog mijn richting op zou komen.”

“Even later belde hij aan. Natuurlijk is deze verhouding behalve op seks ook op genegenheid gebaseerd, maar nooit op liefde. Nooit speelt de verplichting om voor elkaar te zorgen een rol. Seks is wat ons bindt.”

Niet verliefd

“We sturen elkaar appjes: ‘Neuken?’ Heel plat eigenlijk, maar wel to the point en erg vermakelijk. Hij is getrouwd en al zouden we willen, dan nog kunnen we geen hele dagen samen doorbrengen. Het helpt dus dat ik het niet eens wil. Als we het bed verlaten, drinken we nog snel wat, dan gaan we onze eigen weg. Fijn dat ik liefdevol kan zijn, met hem kan zoenen, zoals vrijdag onder de douche, zonder verliefd te worden.”

“Zijn handen voel ik op mijn borsten. Ik draai mijn nek om om zijn mond te zoeken, zijn hand voel ik tussen mijn benen. Ik blijf hem zoenen, ik wil hem, ik heb hem, en toch kan ik hem zonder spijt na een paar uur weer laten gaan. Het zoenen maakt het intiem, ik vind zoenen intiemer dan neuken. Ik kan met mannen neuken, maar als ik ze niet echt leuk vind, zoen ik niet.”

Thumbnail voor 'Het kon niets worden tussen ons, maar hij maakte iets los waarvan ik het bestaan niet kende'

'Het kon niets worden tussen ons, maar hij maakte iets los waarvan ik het bestaan niet kende'Lees ook

Onder de douche

“Met deze man zoen ik wat af. Hij zeept me in, we zitten allebei helemaal onder het schuim en de mond speelt de hoofdrol. Ik durf ongegeneerd te zijn, hoewel ik geen toplijf heb. Het litteken onder mijn oksel ziet er niet slecht uit, maar het zit er wel en verder ben ik zeker niet een van de slanksten. Hij daarentegen beschikt over een prachtlijf. Ik wrijf met mijn handen over zijn billen. Hij zoent mijn nek, mijn oor, ik kronkel in zijn armen. Zijn mooie lijf maakt van mij een lichaam dat begeerd wil worden.”

“Tien minuten stonden we onder de douche. Heerlijk. Zonder ons af te drogen, liepen we naar het bed. Ik sloeg het dekbed open, hij zei: ‘Moeten we niet even een handdoek neerleggen?’, maar dat leek me te veel moeite. Ik woon alleen, niemand behalve ik heeft last van die natte dekens. Ik pakte het glijmiddel uit het laatje van mijn witte antieke grenen nachtkastje. Ik draaide de dop eraf en spoot het over mijn schouder op mijn rug. Hij kroop naar me toe en masseerde het glijmiddel met zijn harde geslachtsdeel in de huid van mijn rug. Hij zat achter me, met zijn vingers bij mijn vagina. Ik zat op mijn knieën. Hij vroeg wat ik wilde en ik zei dat ik hem hard en stevig in me wilde. Ach, je vindt die dingen cliché, tot je ze zelf meemaakt.”

Missen

“Het raakt me dat hij nog steeds bij me komt, maar verwachtingen spelen geen rol. Eens in de twee weken app ik hem of hij appt mij en dat is het. Soms heb ik de wens een man voor altijd naast me te hebben, maar dan is er altijd de wetenschap dat dat ook niet alles is. Vóór hem, en na mijn huwelijk, is er wel een man geweest met wie ik meer een ‘allround’ verhouding had. Hij belde ik als ik down was, deed weleens klusjes bij mij thuis, maar ik ging hem missen als hij weg was.”

“Deze man mis ik nooit. Ik verlang naar hem, ik koester onze momenten samen, maar even later ben ik weer blij in mijn eentje. Afgelopen vrijdag, toen ik in de auto zat, kwam ik net terug van een bezoek aan het AMC. Twee jaar geleden had ik ineens kanker. Op de avond voordat ik geopereerd zou worden, kwam hij onverwacht langs. Zo lief, hij wilde me steunen. We gingen seksen en ik zei tegen hem: ‘Vlak voor ik morgen onder narcose ga, denk ik hieraan terug.’”

Thumbnail voor 'Ik wil met een vrouw vrijen, haar voelen op mijn buik. Heel graag, maar niet met hem erbij'

'Ik wil met een vrouw vrijen, haar voelen op mijn buik. Heel graag, maar niet met hem erbij'Lees ook

Te dichtbij

“Hij haakte niet af, maar bleef komen en informeerde naar mijn welzijn. Maar omdat zijn interesse aan het veranderen was, meer betrokken bij wie ik was en minder gericht op alleen mijn lijf, werd ik bang dat hij te dichtbij zou komen. Hij werd me te dierbaar, ik wilde me niet afhankelijk maken. Ik was bang dat ik hem, net als zijn voorganger, zou gaan missen. Tot die tijd had ik geen enkele moeite hoeven doen om niet verliefd op hem te worden, maar toen, rond de operatie, was ik te kwetsbaar om sterk te zijn.”

“Je zou denken dat je in tijden van ziekte en verdriet maar wat graag wilt toegeven aan geborgenheid, aan een man die boterhammen smeert, maar ik was er huiverig voor. Pas na een paar maanden weinig of geen contact, pas nadat ik min of meer hersteld was, kon ik weer verder met hem. Nu is het heerlijk om te merken dat ik een man heb die me volledig vertrouwt, die graag komt, nu al drie jaar, met wie ik zo’n overzichtelijke verhouding heb, zonder dat het schraal en armoedig wordt.”

Hard en stevig

“Nadat hij afgelopen vrijdagmiddag gevraagd had wat ik wilde, stootte hij hard en stevig van achteren in me, zijn hand bij mijn clitoris. Dat was het moment dat hij zei: ‘Dan ga ik nu maar door.’ Hij hield het niet langer meer en kwam klaar. Ik hielp mezelf, halfzittend, halfliggend, maar veel had ik niet meer nodig. Uit het laatje pakt hij een paar tissues waarmee hij het sperma opdepte.”

“Even later liep ik met hem mee naar zijn auto. Voor de deur geven we elkaar een laatste zoen. Bij de auto zwaaien we alleen. Dan draai ik me om en ga naar binnen. Nog nasudderend, helemaal door elkaar geschud, ben ik blij dat hij geweest is. Dat we het zo lekker hebben. En dat alles zo klaar is als een klontje, zonder de truttigheid van een relatie. Sinds ik de kanker heb overleefd, ben ik verliefd op het leven. Elke twee weken vier ik met hem dat ik leef. Hij is vervangbaar, en precies die wetenschap geeft me enorm veel vrijheid, maar maakt het samenzijn niet minder fijn.”