Acht maanden geleden stierf Jonnie Boer. Wereldberoemd sterrenchef, maar vooral ook fantastische vader van Jimmie en Isabelle en grote liefde van Thérèse Boer.
In de nieuwe LINDA. vertelt Thérèse uitgebreid over het leven sinds zijn overlijden, en over Jonnies laatste momenten. Het hele interview lees je nu op LINDA.premium.
Jonnie en Thérèse Boer verblijven in april 2025 in hun huis op Bonaire: deels voor werk, deels om dochter Isabelle op te zoeken. Jonnie voelt zich niet zo lekker: hij is moe en wat benauwd, maar dat zou ook zomaar zijn astma kunnen zijn. Verder heeft hij geen pijn. Na even aankijken gaan ze naar de huisarts, die hen voor de zekerheid doorstuurt naar het ziekenhuis voor wat onderzoeken. Daar zien ze dat Jonnie ergens een bloedprop heeft zitten. “Ze wilden hem net aan de bloedverdunners leggen toen hij die embolie kreeg. Hij heeft zo’n domme pech gehad”, vertelt zijn vrouw.
“Hij zat op de rand van het onderzoeksbed en werd een beetje blauw. ‘Ik word nu toch wel heel benauwd’, zei hij, en daarna: ‘Maar ik heb ook mijn puf niet gehad’. Die nam hij altijd om vijf uur ’s middags en het was nu zeker half zeven. Ik haalde de verpleegster erbij, Jonnie zei nog een keer: ‘Ik moet mijn puf hebben.’ Het was het snelste als ik die maar gewoon thuis zou gaan halen, want de apotheek was al dicht.”
Thérèse scheurt over het eiland, maar als ze na een kwartier terugkomt, is de onderzoekskamer leeg en rinkelen overal alarmbellen. “Jonnie lag op een bed, snakkend naar adem. Toen de artsen hem een spuitje gaven om hem rustiger te krijgen, kreeg hij een hartstilstand. Daar was ik bij, maar bij de reanimatie ben ik weggelopen. Dat was zo naar om te zien.”
Thérèse Boer: 'Ik denk niet dat Jonnie ooit heeft geweten hoe geliefd hij was'
In eerste instantie worden Thérèse en Isabelle naar huis gestuurd om daar te slapen, artsen vertellen dat hen een intense dag te wachten staat. ’s Nachts worden ze uit bed gebeld: ze moeten toch komen, het gaat niet goed. Jonnies bloeddruk blijft laag, zijn lever functioneert niet, zijn nieren ook niet. Thérèse: “Een van de doktoren zei: ‘Het enige wat je kunt doen, is tegen hem praten en zeggen dat hij moet vechten. Hij hoort jullie wel, hij is niet in coma, hij slaapt en we weten dat mensen dan wel bewustzijn hebben.’
Dus Isabelle en ik hebben zijn arm en zijn hand gepakt. We hebben hem gekieteld en gestreeld en echt alles tegen hem gezegd. ‘Schat, je moet vechten.’ Het voelt heel raar, maar je doet het toch maar gewoon. We zeiden wel zes keer hetzelfde. Maar om een uur of zeven viel een deel van Jonnies hart uit. De arts zei: ‘Ik vind het heel erg, maar als er nog mensen zijn die afscheid van hem willen nemen, dan moet dat nu’.”
“Net toen we eigenlijk aan het wachten waren tot hij kwam te overlijden, want iedereen wist dat het klaar was, hoorden we dat Jonnies hart een opleving had. Er was een optie hem een adrenalinekick te geven, misschien zou hij er dan uit komen. Al wisten de artsen niet hoe hij er dan aan toe zou zijn, want er waren al hersenbeschadigingen te zien.
‘Mam’, zei Isabelle, ‘je weet dat papa dit niet wil.’ Maar ik had zoiets van: godverdomme, ik heb 35 jaar met deze man gevochten voor alles wat we hebben. Ik ga gewoon met hem vechten. Sorry dat ik vloek, maar jezus man, dan heb ik hem gewoon nog bij me. Ik ga er gewoon voor.
‘Oké mam’, zei Isabelle, ‘ik snap het, we gaan ervoor vechten.’ Maar toen kwam een van de artsen. Ze legde een hand op mijn schouder en zei: ‘Hij heeft je gehoord, je hoeft niet meer te beslissen, hij heeft zelf gekozen.’ Het was één opleving en die is weggevallen. Een halfuur later overleed hij.”
Het hele interview met Thérèse Boer lees je nu via LINDA.premium en in het magazine, dat vanaf donderdag 18 december in de winkels ligt.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Thérèse Boer over het verlies van haar man Jonnie: 'Moeilijk om bewegende beelden te zien'
