Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het meest dierbaar waren.
Deze week vertelt Sylvia (42) hoe een scheiding haar als tiener in een loyaliteitsconflict trok en ze het contact met haar moeder twee jaar lang verbrak.
“Ik kom uit eigenlijk een heel liefdevol gezin”, vertelt Sylvia. “Mijn ouders waren 23 jaar samen en gaven mij en mijn zus een hele liefdevolle en rustige jeugd. Er was altijd wel ruimte voor dialoog en persoonlijke ontwikkeling. Ik heb dus best een veilige hechting gehad.”
Dat verandert als haar ouders uit elkaar gaan. “Mijn ouders scheidden toen ik zestien jaar was. Ik kwam in een loyaliteitsconflict terecht, met verhalen over schuld, geen schuld en geld. Als je zestien bent, heb je nog niet zo’n bewustwording. Je gaat dan een soort van pleasen aan allebei de kanten.”
Een ruzie met haar moeder vormt uiteindelijk de druppel. “Ik zou niet eens meer weten waar het precies over ging, maar het moet een opeenstapeling van alles zijn geweest: de scheiding, een nieuw huis moeten zoeken, de spanning thuis. Uit zelfbescherming koos ik partij voor mijn vader.” Ze spreekt haar beslissing ook direct uit. “Ik zei tegen mijn moeder dat ik geen contact meer wilde. Voor haar was dat natuurlijk verschrikkelijk, maar ze gaf mij de ruimte: ‘Als dit de ruimte is die jij nodig hebt, dan gun ik jou die.’”
Terugkijkend op die periode, ziet Sylvia nu in dat haar keuze een overlevingsmechanisme was. “Eigenlijk is het weglopen. Het gaat niet eens over je moeder of de ruzie, het gaat over het proces binnen in jou.”
Sylvia gaat op kamers in Rotterdam. “Dat voelde als een enorme opluchting, maar tegelijkertijd dacht ik elke dag aan het herstellen van het contact. Je bent als moeder en dochter toch onlosmakelijk verbonden. Maar ik was ook koppig: jij bent mijn moeder, jij moet moeite doen. Helaas hield dat even aan.” In totaal duurt de breuk bijna twee jaar.
Daniëlle verbrak het contact met haar moeder na een fysieke aanval: ‘Hoe kon ze dit doen?’
Toen de storm in Sylvia’s gezin iets meer ging liggen, kwam er ruimte voor herstel. “Iedereen kwam in rustiger vaarwater. De rouw zakt en iedereen vindt weer een nieuwe plek in het leven. Voorzichtig werd het contact hersteld: de eerste uitnodiging voor kerst, een gebakje met een verjaardag: het ging stapje bij stapje. Dat is gelukkig rustig opgebouwd en mijn moeder heeft daar een groot aandeel in gehad. Zij heeft echt gedacht: dit komt goed, ik forceer niets.”
Maar terug aan tafel is niet ‘alles meteen weer oké’. “Door alles wat er gebeurd was, dacht ik: dit nooit meer. Dan slik je ook alles. Ik gaf niet echt mijn mening en ik gaf mijn grenzen niet aan. Dat hou je uiteindelijk niet vol. Bij mij barstte opnieuw de bom toen mijn moeder terugkwam op een afspraak die we samen hadden gemaakt. Aan mijn heftige reactie merkte ik dat ik toch een hoop gevoelens had weggestopt. Ik was bang voor een nieuwe ruzie, bang dat ik weer de band met haar kwijt zou raken.
Op dat moment besefte ik: ik ben ook niet 100% eerlijk geweest. Het openbreken van dat besef bracht ruimte. Pas toen ik dit durfde uit te spreken, konden we echt opnieuw beginnen. Je legt dan een basis die veel steviger is, omdat we voor het eerst volledig eerlijk naar elkaar waren.”
De band met haar moeder omschrijft Sylvia nu als warm en oprecht. “We checken bijna elke dag even in. Ik denk dat ik haar echt zie en zij mij. Ik ben heel dankbaar dat zij mijn moeder is en dat wij na alles wat er is gebeurd weer zo’n relatie hebben kunnen opbouwen. Juist omdat we een periode hebben gehad waarin het contact verbroken was, voelt het nu extra bijzonder dat het zo goed is.”
Herken jij jezelf in het verhaal van Sylvia en wil je ook (anoniem) vertellen over ruzie of een breuk in de familie? Mail je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Suus (47): 'Mijn hele leven deed ik alles om mijn vader te pleasen, tot het genoeg was en ik het contact verbrak'
