Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het dierbaarst waren.
Deze week deelt Geertje Paaij (72) hoe ze het contact met haar dochter (40) verloor door psychoses, verslavingen en doodsbedreigingen.
“Als klein meisje was ze zo lief en begaan”, vertelt Geertje over haar dochter. “Ze maakte zich druk om dierenleed – was gevoelig en zachtaardig. Toen ze op school werd gepest, heb ik haar overgeplaatst. Vanaf dat moment ging het beter.”
In de puberteit begint het gedrag van haar dochter te veranderen. “Ze spijbelde veel, bleef nachten van huis en haar ideeën werden bizar. Op haar slaapkamermuur vond ik vreemde kreten gekalkt. Ik maakte mij grote zorgen en kon haar niet meer bereiken. De huisarts wuifde het weg als pubergedrag en mijn omgeving verklaarde haar gedrag door mijn scheiding die op dat moment plaatsvond. Ik heb van alles geprobeerd om het tij te keren: van het stellen van grenzen en belonen tot coaching. Niets hielp en op haar achttiende werd de situatie onhoudbaar en belandde ze in een kraakpand.”
Daniëlle verbrak het contact met haar moeder na een fysieke aanval: ‘Hoe kon ze dit doen?’
Vier maanden later wordt Geertjes dochter opgenomen met een psychose. Kort daarna wordt de diagnose schizofrenie vastgesteld. Zonder medicatie raakt ze verstrikt in een wereld van wanen en hallucinaties. Geertje probeert jarenlang betrokken te blijven bij de behandeling van haar dochter. “Ik wilde weten hoe het met haar ging, maar overal kreeg ik te horen: ‘We mogen u niets vertellen vanwege privacy.’ Dat is voor mij onverteerbaar. Ik ben haar moeder, ik heb haar op de wereld gezet, maar ik besta niet in het zorgsysteem.”
Elf jaar geleden zien Geertje en haar dochter elkaar voor het laatst: ““Het was op een verjaardag. Ze zat aan de andere kant van de tuin aan tafel, maar ze keek dwars door me heen. Alsof ik lucht was. Ik probeerde oogcontact te maken, maar ik bestond gewoon niet meer voor haar. Toen ze later op de foto ging, werd ik compleet genegeerd. Dat moment heeft me kapotgemaakt. Ik wist: er is niets meer over van de band die we ooit hadden.”
De jaren daarna zijn er momenten dat haar dochter toenadering zoekt. “Dan stuurde ze hartjes via WhatsApp of belde ze met excuses. Heel even hoopte ik dat we elkaar weer konden vinden. Maar in zware psychoses herken ik haar bijna niet meer. Dan stuurt ze mij spraakberichten met ernstige bedreigingen en moordscenario’s. Ik weet dat deze woorden niet van mijn dochter komen, maar van de ziekte. Toch doen ze ongelofelijk pijn. Uit zelfbehoud reageer ik daar niet op. Ik moet mezelf beschermen.”
Het verdriet blijft groot. “Ik droom nog wekelijks over haar. Het is een rouwproces dat nooit stopt: je kind leeft nog, maar je bent haar kwijt. Als ik een dochter had zonder contact, maar van wie ik wist dat ze een goed leven had, zou het anders voelen. Nu treur ik om haar verwoeste toekomst. Geen werk, weinig vrienden, geen gezin. Dat gun je je kind niet.”
Suus (47): 'Mijn hele leven deed ik alles om mijn vader te pleasen, tot het genoeg was en ik het contact verbrak'
Geertje weigert zich te schamen voor het ziektebeeld van haar dochter. “Als je kind kanker heeft, mag je daar open over zijn en krijg je steun. Over psychoses of schizofrenie praten mensen niet graag.” Ze wil het stigma doorbreken door zich wél uit te spreken.
“Laat je geen schuld aanpraten, verstop je niet. Zoek een kleine, betrouwbare kring van mensen bij wie je eerlijk kunt zijn en neem afscheid van wie blijft veroordelen. Alleen door open te zijn, kunnen we het taboe doorbreken en ontstaat er ruimte voor meer begrip en steun.”
Herken jij jezelf in het verhaal van Geertje en wil je ook (anoniem) vertellen over ruzie of een breuk in de familie? Mail je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Rosa heeft al jaren geen contact meer met haar moeder: 'Ik mis een moeder, maar niet míjn moeder'
