Gaby Blaaser (39) is verbaasd als ze zwanger blijkt te zijn. Ook de bevalling overvalt haar. In minder dan vier uur tijd wordt haar dochter geboren, op de bank in haar ouderlijk huis.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, partners, vrienden, familieleden en experts.
“Achteraf vind ik dat ik niet mag klagen, maar ik vond het best pittig om zwanger te zijn”, vertelt Gaby. “Het is bijzonder dat er een kindje in je groeit, maar ik had er moeite mee dat mijn lichaam veranderde. Ik heb anorexia gehad, sport veel en vind het fijn om de controle te hebben. Dat had ik niet meer. Ik bleef trainen, maar ben bewuster gaan eten om ervoor te zorgen dat ik voldoende voedingsstoffen binnenkreeg. De verloskundige hielp me daarmee.”
Gaby begint met het inrichten van een babykamer en het uitzoeken van babykleertjes. Ook probeert ze zich voor te bereiden op de bevalling. “Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen, het liefst in Ziekenhuis Amstelland in Amstelveen. Dat leek me een fijn idee. Ik had het helemaal bedacht. Ik had zelfs al een beeldige, Instagramwaardige outfit in mijn vluchtkoffer gestopt.”
Een dag voor de uitgerekende datum gaat Gaby naar het ziekenhuis. “Ik was bloed verloren, daar maakte ik me zorgen over. Er moest gekeken worden of het van mij of van mijn dochter was. Gelukkig was er niks aan de hand, maar ik was ongeduldig. Het liefst wilde ik de bevalling laten inleiden, maar ik had nog geen ontsluiting. Blijkbaar wilde ze nog even lekker blijven zitten. Als dat zo was en ze was gezond, dan was dat maar zo. Ik moest nog maar even geduld hebben.”
Op 13 juni – de uitgerekende datum – wordt Gaby om 00.30 uur wakker met vreselijke pijn. “Ik sliep bij mijn ouders. Het eerste half uur heb ik de weeën zelf opgevangen. Daarna maakte ik mijn moeder wakker. Zij adviseerde me om nog even te gaan liggen, maar ik moest naar beneden, de deuren moesten open, ik werd niet goed. ‘Oh mijn God, volgens mij heb je een fase overgeslagen’, zei ze. We gingen naar beneden en ik belde de verloskundige. Ik ging gehurkt op de grond zitten, dat deed ik wel vaker, en toen braken mijn vliezen. Het vruchtwater stroomde over de vloer. Mijn moeder liep weg. ‘Wat ga je doen’, vroeg ik. ‘Handdoeken halen. Ik ben bang dat iedereen te laat gaat zijn’, antwoordde ze.”
Gaby is bij haar ouders in Vinkeveen, haar toenmalige vriend woont aan de andere kant van het land en heeft een autorit van 2,5 uur voor de boeg. “Mijn moeder maakte mijn vader wakker. Ook de verloskundige kwam. Rond 02.00 uur had ik al tien centimeter ontsluiting. ‘Sorry, waar is de pijnbestrijding? We zouden toch naar het ziekenhuis gaan?’, vroeg ik. Het was te laat, ik kon niet eens meer lopen. Ik ging op de bank liggen, omdat de verloskundige het hartje van de baby niet goed kon horen. Haar hartslag bleek niet boven de 100 uit te komen. De verloskundige belde 112, maar dat kreeg ik niet mee. Ik zat in mijn bubbel en was high van de adrenaline.”
Om 04.14 uur wordt Isabella geboren. “Het ambulancepersoneel stond netjes aan de zijkant van de kamer te wachten. Mijn dochter was helemaal gezond, dus konden ze weer gaan.” Gaby heeft alleen maar oog voor haar dochter. “Ze was zo’n klein poppetje. De zwangerschap was één grote verrassing en ik heb vaak gedacht: hoe ga ik dit doen? Kan ik dit wel? Maar toen ze eenmaal bij me lag wist ik dit dit zo had moeten zijn. Het was magisch, zij is mijn grootste drijfveer in het leven.”
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Aukje van Ginneken is zwangerschapsdocent: 'Bij mijn laatste bevalling liet ik de controle los'
De vader van Isabella is te laat voor de bevalling, maar haar ouders zien hoe hun kleinkind ter wereld komt. “Ik wilde hen er heel graag bij hebben.” Anderhalf jaar geleden overlijdt haar moeder aan de gevolgen van kanker. “Ik ben dankbaar dat zij dit nog heeft mogen meemaken. Dat was heel bijzonder.”
Gaby en haar dochter maken het, ondanks de stortbevalling, goed. “De eerste nachten durfde ik nauwelijks te slapen. Isabella moest om de drie uur drinken en verschoond worden. Ik vond de kraamtijd leuk, mede dankzij mijn fantastische kraamverzorgster. Ik heb zoveel van haar geleerd.”
Omdat de afstand groot is, besluiten Gaby en haar partner samen te gaan wonen. “Ik verhuisde naar het zuiden.” Maar dat is niet zo’n groot succes als ze gehoopt had. “Voordat Isabella er was leidden we een leven vol gekheid, maar ineens raakte ik zwanger en waren we ouders. Dat hebben we onderschat. We kwamen al vrij snel tot de conclusie dat we geen goede match zijn. En zo was ik zes weken na de verhuizing weer thuis.” Het stel is goed uit elkaar gegaan. “Het enige dat soms lastig is, is de afstand. Isabella is tien dagen bij mij en vier dagen bij hem. Als ik moet werken gaat ze naar de oppas. Het was leuker geweest als ze naar haar vader kon, maar daar is de afstand te groot voor.”
Hoe Gaby terugkijkt op de zwangerschap en bevalling? “Het was heel bijzonder allemaal, maar ik had er meer van willen genieten: van de eerste keer dat ik haar voelde, van die grote, dikke buik, het contact met haar nog voordat ze geboren was. Mensen zeiden tegen mij dat ik dat nog zou gaan missen, maar daar geloofde ik niks van. Een week nadat ze geboren was, miste ik het toch.”
Het leven van Gaby is drastisch veranderd. “Mijn moeder noemde me altijd een wilde meid. Ik was onrustig en sprong overal in. Ik was onbezonnen en dacht altijd: het komt wel goed. In sneltreinvaart ben ik – na de geboorte van Isabella en het overlijden van mijn moeder – volwassen geworden. Ik ben tegenwoordig best een bange schijtert. In The Bachelorette heb ik nog gebungeejumpt, dat zou ik nu niet meer durven. Ik vind het heerlijk om uiteten te gaan, maar moet er niet meer aan denken om tot 06.00 uur op stap te zijn. Mijn dochter staat altijd op nummer 1. Als ze weg is, mis ik haar, maar kan ik dingen voor mezelf doen. Als ze bij mij is, draait alles om haar.”
Als het over Isabella gaat, straalt Gaby. “Ze is bijna 2,5 en ze is zó grappig, slim en eigenwijs. Ik noem haar altijd mijn ‘happy baby‘. Ik heb het enorm met haar getroffen. Ze is meer dan ik had durven dromen.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Yury had tijdens zwangerschap zeven liter vruchtwater in haar baarmoeder: 'Het was niet zeker of ik het zou overleven'
Anna Neeltje de Boer is freelance redacteur bij LINDA.nl. Ze woont in Zwolle met haar vriend, hun baby en twee katten.
