Wendy is al moeder van een zoon, Mika, als ze na haar tweede fertiliteitstraject zwanger wordt van een drieling. Dat is eerst even schrikken, maar uiteindelijk is ze dolgelukkig met haar gezin van zes.
“We doen gewoon nog alles, zoals op vakantie gaan”, vertelt Wendy vrolijk aan LINDA.
Zoon Mika – inmiddels 5 jaar oud – wordt in 2017 geboren na een IUI-traject. Wendy en haar man zijn dolgelukkig en willen hun gezin graag nog verder uitbreiden. “We zeiden altijd: we willen twee kinderen als het ons is gegund.” Omdat het drie jaar duurt om zwanger te worden van hun zoontje, besluiten ze als hij bijna een jaar is voor een tweede te gaan. Eerst op de natuurlijk manier, maar algauw besloten ze weer hulp in te schakelen. “Uiteindelijk duurde het 2,5 jaar tot ik weer zwanger was”, vertelt Wendy.
Vanwege bloedverlies mogen ze al bij 6+2 weken naar de gynaecoloog voor de eerste echo. “Ik was zo blij toen ik de positieve test in handen had. Ik grapte nog: het is vast een meisje, want ik ben zo misselijk. Niet wetende dat er gewoon drie meisjes in mijn buik groeiden.” Door corona mag Wendy’s man niet mee naar de echo en moet hij in de wachtkamer wachten. Als de echoscopist een kloppend hartje vaststelt, is Wendy dolgelukkig. Niet lang daarna geeft zij aan nóg een kloppend hartje te zien. “Toen schrok ik wel even”, blikt de moeder van vier terug. Maar lang heeft ze niet om van de schrik te bekomen, want de echoscopist ontdekt een derde hartje. “Er ging volledige paniek door me heen”, geeft Wendy toe.
Ymkje beviel van een drieling: 'Het was wel even slikken toen we het hoorden'
Er wordt nog een echo gemaakt met een nauwkeuriger apparaat en Wendy en haar man krijgen met zekerheid te horen dat ze in verwachting zijn van een drieling. “Het was echt een rollercoaster”, vertelt Wendy. Omdat een meerlingzwangerschap een risicozwangerschap is, bespreekt de arts ook de optie om een of twee van de embryo’s weg te halen. “Ze waren eeneiig, dus er was een kans dat ze dan alle drie weggehaald zouden worden. Voor ons was dat geen optie en we kozen ervoor om er gewoon voor te gaan.”
Wendy krijgt om de week een echo om de baby’s in de gaten te houden. “De meiden deden het heel goed in de buik.” Na 28 weken wordt ze opgenomen in het ziekenhuis omdat de artsen vanaf dan twee keer per dag een ctg willen maken. Haar keizersnede staat gepland voor 32+3 weken. Maar met 29+6 begint de bevalling vanzelf en besluiten ze de baby’s te laten komen.
“Toen de weeën begonnen moest ik naar een ander ziekenhuis, omdat er op de NICU in Leiden geen plek was voor drie kinderen”, legt Wendy uit. Zo moet ze die avond nog naar het ziekenhuis in Veldhoven verplaatsen, terwijl ze eigenlijk al aan het bevallen is. Daar krijgt ze – drie weken eerder dan gepland – dan alsnog een keizersnede. “Ze zijn om iets na 01.00 uur geboren, elk een minuut achter elkaar elke keer.” Wendy is bang dat haar kindjes – doordat ze zo vroeg zijn geboren – er nog erg ‘doorzichtig’ uit zullen zien, “maar het viel heel erg mee hoe ze eruitzagen.”
De drieling blijft daarna zo’n drie weken op de NICU, terwijl Wendy, haar man en zoontje Mika pendelen tussen het ziekenhuis en het Ronald McDonald Huis. “Ze deden het hartstikke goed, maar ze waren zo klein, dus nog voor alles vatbaar. We waren in die tijd zo bang dat er een telefoontje zou komen met slechts nieuws vanaf de afdeling.”
Er volgen ook nog zeven weken in het ziekenhuis bij hun in de buurt, maar daarna mogen Liv, Evi en Zoé eindelijk mee naar huis. “Het was gek om met z’n allen thuis te zijn, maar we hadden in het ziekenhuis al veel ervaring opgedaan met onze drie meiden, dus eigenlijk ging het thuis al snel goed.”
Dat betekent niet dat het alleen maar rozengeur en maneschijn is voor de moeder van vier. “Het is best wel pittig, maar de meiden zitten in hetzelfde ritme van slapen en eten en dat scheelt veel.” Het lastige is nu dat ze niet zo’n goede eters en drinkers zijn. “Het wisselt per periode, maar over het algemeen moet je alles uit de kast halen om te zorgen dat ze iets binnenkrijgen. Dat vind ik wel moeilijk, ook dat ze dat alle drie hebben.”
Wendy deelt graag haar ervaring met een drieling om andere ouders een hart onder de riem te steken. “Geniet van je zwangerschap. Al is dat is makkelijker gezegd dan gedaan.” Ze heeft zelf veel gehad aan het lezen van verhalen van andere drielingmoeders en raadt anderen ook aan te sparren met een moeder die in hetzelfde schuitje zit. “Ik wil ook eerlijk ouderschap delen, de mooie én de moeilijke dingen.”
En de moeder van vier wil benadrukken dat je, ook met een gezin van zes, nog steeds op vakantie kan of een weekendje weg. “Soms lijkt het onmogelijk, maar dat is het echt niet.” Afgelopen zomer reisde het gezin naar Frankrijk en Spanje. “We gingen met de auto – wat nu een busje is door de gezinsuitbreiding – en die bus was wel helemaal volgestouwd.” Wendy en haar man hebben zich nooit laten tegenhouden in hun reisplannen door de komst van de kids. “We doen het gewoon en dan lukt het ook.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Tijdens Khitana's drielingzwangerschap gaf haar gynaecoloog de optie 1 baby weg te halen
