Anne* is zielsgelukkig als ze na een jaar proberen eindelijk zwanger is. Zij en haar man hopen op meerdere kinderen. Maar als na de bevalling blijkt dat ze ernstige endometriose heeft, laten ze die droom varen.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Nadat mijn man en ik waren getrouwd, stopte ik met de pil”, aldus Anne. “Na een jaar was ik nog niet zwanger, maar net voordat we naar de huisarts wilden gaan, was het raak. We waren blij en de zwangerschap verliep goed. Ik was een beetje misselijk en lustte geen koffie meer, maar verder was er niks aan de hand.” Een geboorteplan heeft Anne niet. “We kozen er – in verband met mijn leeftijd, ik was destijds 31 – voor om naar het ziekenhuis te gaan. Dat was mijn enige wens.”
Drie weken voor de uitgerekende datum is de rek er bij Anne uit. “Ik had een drukke baan met veel verantwoordelijkheid en besloot het dossier waaraan ik werkte terug te brengen en thuis te blijven.”
Als Anne en haar man in bed de dag doornemen, breken haar vliezen. “We belden de verloskundige. Zij kwam langs en toucheerde me. Ik had nog geen ontsluiting. ‘Ga maar lekker slapen, het duurt nog wel even’, zei ze.”
De verloskundige vertrekt en Anne gaat weer in bed liggen, maar valt niet in slaap. “Ik kreeg rugweeën. Het deed verschrikkelijk veel pijn. Ik schreeuwde en raakte in paniek. Op bevallingscursus had ik geleerd hoe ik moest puffen, maar het lukte niet. Mijn man belde opnieuw de verloskundige. Ze kwam onmiddellijk. Er was geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan. Ik had volledige ontsluiting en mocht meteen gaan persen.”
In anderhalf uur tijd en drie weken te vroeg wordt dochter Laurie geboren. “De verloskundige noemde het een ‘turbobevalling’. Laurie werd bij mij aan de borst gelegd. Het deed veel pijn en de borstvoeding kwam niet op gang.”
De bevalling gaat snel, maar kost veel energie en Anne is uitgeteld. “Ik dacht: leg haar maar in haar eigen bed, ik wil slapen, ik moet bijkomen van deze storm. Het was 03.00 uur ‘s nachts.”
Moeder en dochter maken het goed, maar van een roze wolk is geen sprake. “Ik vond het leuk om naar haar te kijken, maar als er iets moest gebeuren, dan had ik liever dat de kraamverzorgster dat deed.”
Omdat de borstvoeding nog steeds niet op gang komt, krijgt Anne advies van de kraamverzorgster over kunstvoeding. “Daar was ik blij mee. Nu hoefde ik het niet alleen te doen, maar kon ook mijn man onze dochter een fles geven.”
Martine beviel met 14 weken van een tweeling: ‘Voor het eerst in m'n volwassen leven huilde ik om mijn moeder’
“Na een paar dagen kwamen de kraamtranen. Ik vond het verschrikkelijk dat de kraamverzorgster weg ging. Ik wist niet dat je je ook zo kon voelen na een bevalling. Dat Laurie overdag niet wilde slapen, hielp niet. Pas toen ze ouder werd en we meer contact kregen, ging ik het echt leuk vinden.”
Een klein jaar later krijgt Anne plotseling maandelijks hevige buikpijn rondom haar eisprong. “Ik kon mijn buik niet eens meer aanraken, zoveel pijn deed het, en pijnstillers hielpen niet. De huisarts had geen idee wat het was. Na twee dagen was het weer weg. Er werd bloed geprikt, maar het werd niet duidelijk wat er aan de hand was. De artsen stonden voor een raadsel.”
Als Anne midden in de nacht wakker wordt van de pijn, is de maat vol. “Ik belde de huisarts. Die gaf mij het advies om paracetamol te slikken, maar ik belde niet voor paracetamol. De pijn was niet uit te houden. Ik eiste dezelfde dag nog een consult bij de gynaecoloog. Ik bleek hoge ontstekingswaarden te hebben en werd opgenomen in het ziekenhuis. Tijdens een kijkoperatie bleek dat mijn darmen vastgekleefd waren. Er werd een buikoperatie gepland. Toen bleek dat ik endometriose stadium vier heb, de meest ernstige vorm. Het baarmoederslijmvlies zat buiten de baarmoeder en ik had gesprongen cysten, waardoor mijn darmen verkleefd waren. In de holte van Douglas zat een cyste ter grootte van een mango. Ook mijn eierstokken zaten vol met cystes. Eén eierstok werd weggehaald, de chirurg liet mijn andere eierstok deels intact, omdat we nog een kindje wilden.”
Na twee weken in het ziekenhuis mag Anne weer naar huis. “Ik was zo blij om thuis te zijn en weer in mijn eigen bed te kunnen slapen. En toen kwam de vraag: wat als we nog een kindje zouden willen? We spraken erover met een gynaecoloog die gespecialiseerd is in ivf. We konden het zelf proberen, maar ik had een verhoogde kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dat boezemde me angst in. Het lukte niet. We hebben ivf overwogen, maar daar stapten we al snel vanaf.”
“We wilden niet verdrietig zijn om wat er niet was, maar gelukkig zijn met wat we wel hadden: een dochter van wie we zielsveel houden. We hadden een gezond kind van een jaar oud en wilden dit geluk niet verstoren met de spanning die ivf met zich meebrengt. Laurie is sociaal, heeft genoeg vrienden en een lieve partner, maar we hadden haar toch een broertje of zusje gegund.”
Anne vindt het verbazingwekkend dat ze al die tijd al endometriose had zonder klachten te hebben. “Pas na de komst van onze dochter werden we hiermee geconfronteerd. We realiseren ons dat het een wonder is dat we een gezonde en lieve dochter hebben gekregen.”
*De namen in dit artikel zijn om privacyredenen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
De zoon van Channah Koerten lag in stuit: 'Ik was bang dat hij het niet zou halen'
Anna Neeltje de Boer is freelance redacteur bij LINDA.nl. Ze woont in Zwolle met haar vriend, hun baby en twee katten. Ze is een boekenwurm en schrijft het liefst human interest-verhalen.
