Huiselijk geweld

“Huiselijk geweld doet zich voor achter de voordeur. Daardoor dacht ik als klein meisje dat mijn gezin een uitzondering was. Pas toen ik opgroeide besefte ik dat ik niet de enige was.”

Hoe vond je het om de thuissituatie uit je jeugd weer op te rakelen?

“Ontzettend confronterend. Vooral het bezoek aan mijn ouderlijk huis vond ik heel heftig. Hierdoor herbeleefde ik mijn jeugd. Ik voelde me weer het kwetsbare meisje dat haar moeder geslagen zag worden. Huiselijk geweld is een van de grootste vormen van geweld die onze maatschappij kent. Juist daarom is bewustwording zo belangrijk.”

Ook je zussen doen mee met de serie, hoe was dat?

“Er stond altijd een enorme olifant in de kamer, waar niemand het over wilde hebben. Tijdens het maken van deze serie ben ik er achtergekomen dat geen enkel slachtoffer er graag over wil praten. De pijn willen ze niet herbeleven en de schaamte is te groot. De gesprekken tussen mij en mijn zussen waren pijnlijk en opluchtend tegelijk. Je rakelt herinneringen op die diep weg waren gestopt. Maar je begrijpt elkaar natuurlijk veel beter als je met elkaar in gesprek gaat.”

Hoe vonden je zusjes en moeder het om dit gesprek voor de camera te houden?

“Mijn zussen en moeder hebben dezelfde motivatie als ik: het onderwerp bespreekbaar maken en vrouwen in deze afschuwelijke situatie helpen. Ze namen voor lief dat ze daar hun eigen verhaal voor moesten delen. Door het gesprek voor de camera te houden, vergroot je het bereik.”

Wat vond je het heftigste aan het maken van de serie?

“Om terug naar mijn oude buurt in Waalwijk te gaan en het gesprek met één van de slachtoffers, die met een blauw oog was bevallen in het ziekenhuis. Niemand heeft aan haar gevraagd hoe ze aan dat blauwe oog kwam. Ik weet als geen ander hoe het is om veroordeeld te worden door je omgeving en hoe het voelt als niemand aan de bel trekt. Je voelt je in zo’n situatie zo ontzettend alleen en machteloos.”

Heeft de productie nog contact met de slachtoffers die meewerken?

“Ja, we hebben vooraf gezegd dat we de serie alleen zouden maken als we goede nazorg kunnen bieden. We hebben nog veel contact met elkaar en dat vind ik uiteraard belangrijk. Door de medewerking van de slachtoffers kunnen we hopelijk voorkomen dat andere vrouwen nog langer in deze situatie leven.”

In het programma blijkt dat geen van alle zussen ooit in therapie is geweest. Zouden jullie dat alsnog willen?

“Nee, mijn moeder, zussen en ik hebben het allemaal op onze eigen manier een plek kunnen geven. Maar ik vond het gesprek met de kinderpsycholoog in de serie wel heel verhelderend. De psycholoog legde me uit dat ik mijn herinneringen in verschillende kamers in mijn hersens heb opgeslagen. Ze zitten daar nu veilig achter slot en grendel. Door de gesprekken weet ik wel waar ze zitten. Al heb ik geen behoefte die kamers te openen. Het zit daar goed.”

Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd bij het maken van deze serie?

“Schaam je alsjeblieft niet voor je situatie en lucht je hart. Praten over je thuissituatie is de eerste stap naar een ander en hopelijk beter leven.”

Olcay & Huiselijk Geweld (Net5 powered by LINDA.) is vanaf woensdag 4 maart zes weken lang om 21.30 uur te zien bij Net5.