In onze serie ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Daisy haar broer, die overleed aan de gevolgen van het coronavirus.

Geschreven door Daisy van Steen, ter nagedachtenis aan haar broer Jurriaan van Steen (07-06-1985 – 04-04-2020).

Een gezonde man van 34 jaar jong, een geweldige partner voor zijn vrouw, een kersverse vader voor zijn zoontje van negen maanden. Een jongen die ontzettend hard heeft gestudeerd om in november 2019 eindelijk zijn bul op te halen voor de Master Fiscaal Recht.

Een jongeman die elk jaar alles opzij zette om eens per jaar een maand lang met zijn vrouw te gaan reizen en backpacken. Een echte scout voor de zeeverkenners. Een grote broer van mij en mijn broertje. En een zoon van onze moeder.

Maar ineens, begin maart 2020 werd hij grieperig met hoge koorts. “Nou zus, maak je maar geen zorgen hoor, ik ben een gezonde, sterke man”, zei hij nog. Na bijna twaalf dagen leek het allemaal beter te gaan, maar helaas. Hij kreeg als gevolg van corona een beroerte.

Eerst waren we nog positief. Na zijn opname werd hij direct zeven keer geopereerd. Maar hij bleek verlamd en de vooruitzichten waren niet heel gunstig. Toch, strijder als hij was, bleef hij doorgaan met vechten. Helaas bleek het niet voldoende tegen dat rotvirus. Op zaterdag 4 april is hij overleden aan alle complicaties van Covid-19.

Mijn broer was de allerbeste broer en mijn grote voorbeeld. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat ik enorm trots ben dat 33 jaar lang zijn zus mocht zijn.

Ik hou van jou, lange! Kus van je zusje.