In 2016 wordt er een MRI-scan gemaakt en het is foute boel. “Het bleek dat er een vernauwing zat in mijn wervelkolom (L4 en L5 links). De operatie werd in eerste instantie uitgesteld, omdat ik nog erg jong was.” Marit blijft extreme pijn houden en wordt na twee jaar toch geopereerd. De operatie en het herstel verloopt voorspoedig en Marit is binnen no-time weer op de been.

Tweede rughernia

Het is 2020 en Marit heeft inmiddels een vaste baan en doet vrijwilligerswerk bij een daklozenopvang wanneer ze opnieuw klachten krijgt. De pijn die ze voelt, herkent ze en het blijkt wederom te gaan om een rughernia. Dit keer gaat het om haar rechterkant (L3 en L4).

“Het was een zware operatie, maar het is uiteindelijk gelukt. De artsen zeiden dat de wervels in mijn wervelkolom erg nauw op elkaar zitten. Dat heb ik al sinds mijn geboorte en daar is niets aan te doen.”

Juliët kon haar zoon niet langer dan twee minuten vasthouden: 'Extreme pijn'Lees ook

Dagelijks leven

Ze moet oppassen bij alle dagelijkse dingen in haar leven, want ze wil zo min mogelijk risico lopen op nog een rughernia. “Ik kan niet meer sporten of een boodschappentas vasthouden. Ook moet ik goed aan mijn houding denken bij het stofzuigen en het in- en uitruimen van de vaatwasser.”

“Door de rugpijn ben ik anders gaan lopen en span ik mijn bekkenbodem verkeerd aan. Hierdoor heb ik ongewild urineverlies. Verder gaat geslachtsgemeenschap ook niet meer, omdat mijn vagina een te strakke spanning heeft.”

Lichtpuntjes

“Hopelijk kunnen deze klachten nog wel verholpen worden, maar de pijn en tintelingen in mijn rug, rechterbeen en voet zal ik altijd houden.” Gelukkig kan Marit nog wel genieten van de kleine dingen. “Ik kan nog wel met mijn neefje en nichtje naar het skatepark en ik haal veel voldoening uit mijn werk en vrijwilligerswerk. Voor de rest kan ik nog wel dingen, maar op een ander tempo dan leeftijdsgenoten en met veel rustpauzes tussendoor.”

Annemarie kreeg op haar 27e een hernia: 'Het hoefde niet meer van mij'Lees ook