Gevecht

Leonie volgde de hoofdpersonen anderhalf jaar lang door ziekenhuisgangen en in wachtkamers, maar zat juist ook bij hen thuis op de bank. “Ik stond echt te springen om dit te doen”, vertelt ze. “Ik vind het belangrijk om het gevecht, het doorzettingsvermogen én het verdriet van deze mensen te laten zien.”

IVF, ICSI, eiceldonaties en spermadonoren: er komen heel wat termen voorbij. Moest je je van tevoren inlezen? 

“Je leert terwijl je erbij bent. Je moet je voorstellen: één op de zes stellen komt uiteindelijk in een medisch traject terecht om zwanger te worden. Veel van hen gaan uiteindelijk door naar het buitenland, omdat de regels in Nederland veel strenger zijn. Door met die stellen mee te gaan, ontdekte ik bijvoorbeeld dat er in België en Duitsland hele Nederlandstalige vruchtbaarheidsafdelingen zijn. Zonder dit programma had ik dat waarschijnlijk nooit geweten.”

Het is een frustrerend, soms verdrietig proces. Vond je het soms ingewikkeld om daar als buitenstaander zo dicht bovenop te zitten? 

“Je ziet het verdriet van heel dichtbij. Soms is dat pijnlijk, maar vaak heeft het ook iets heel moois. Het is zoals het is: dat is het leven. Je kunt niets in scène zetten, want Moeder Natuur beslist. Ik mocht bijvoorbeeld ook bij een bevalling zijn. Nu heb ik zelf twee kinderen op de wereld gezet, maar daar krijg je toch minder van mee. Nu kon ik die oerkracht van dichtbij bekijken en daar ben ik echt even voor gaan zitten. Op de eerste rij, want dat maak je nooit meer mee.”

Lees ook
Aprill (39) doneerde na jarenlange vruchtbaarheidsproblemen haar baarmoeder 

Nu noem je een mooi moment, maar er waren ongetwijfeld ook veel heftige momenten. Wanneer was je echt ontroerd?

“Negatieve zwangerschapstesten waren nooit leuk, want daar gaat natuurlijk een hele geschiedenis aan vooraf. Kliniek in, hormonen erin, kliniek uit. Vervolgens ben je fysiek én geestelijk kapot. Alle hoop is dan op die ene test gevestigd. Is het negatief, dan weet je: het wordt een rotweek. Wat me tegelijkertijd ook opviel, is dat deze mensen ontzettend veel aankunnen. Twee dagen in de put, en dan weer verder. Ik vraag me dan wel af: wat zou ik zelf doen? Ik begrijp wel dat een onvervulde kinderwens je tot het uiterste drijft.”

Zie je nog een verschil in hoe vrouwen en mannen met een onvervulde kinderwens omgaan?

“Ik heb het idee dat vrouwen zich er net iets meer in vastbijten dan mannen. Ik vroeg één van hen: ‘wat als het niet lukt?’ Ze zei: ‘Wat is dan nog de kwaliteit van leven?’ Natuurlijk zegt ze dat in het heetst van de strijd, maar sommige vrouwen verleggen telkens hun grenzen omdat ze het gewoon zó graag willen. Mannen zijn afhankelijker en voelen zich vaak machteloos. Het zijn de vrouwen die zwanger moeten worden: zij krijgen al die hormonen binnen en voelen zich vervolgens super ziek, moe en verdrietig. Elke man die ik heb ontmoet, voelt zich daarom bezwaard. Ze willen die pijn het liefste overnemen.”

‘Niets liever dan een kind’ is vanaf dinsdag 10 september om 21:30 te zien op SBS6.