Hoogbegaafde zoons

Ons verhaal begint als Teun vier is, net op de kleuterschool zit en ineens verandert. Van een blij, vrolijk ventje, naar een opstandige, boze kleuter met driftbuien. Volgens zijn lerares is Teun de ideale leerling in de klas, maar eenmaal thuis valt er geen land meer met hem te bezeilen. Als ik googel kan het van alles zijn, van ADHD tot overprikkeld. Maar het echte Aha-moment beleef ik als ik in mijn blote kont in de sauna lig en een boek lees. De auteur beschrijft haar hoogbegaafde zoon. Het is alsof ik over Teun lees. Het is een grote herkenning. Zo kon Teun al tot 100 tellen, voordat hij naar school ging en stapt hij uit bed met non-stop vragen over van alles. Wisten wij veel dat dat best bijzonder was.

Mijn inzicht deelde ik met school. Wat konden zij hierin voor ons betekenen? Er volgde een lang traject met onbegrip van leraren en interne begeleiders en uiteindelijk de hulp van hoogbegaafdheidsexpert Marink van Kessel. Zij constateerde na observatie meteen al dat onze zoon een ontwikkelingsvoorsprong had.

Vervelend gedrag

Met zes werd Teun officieel als hoogbegaafd getest. Dat was een emotioneel moment. Eindelijk het bewijs dat wij in de juiste hoek zaten en als ouders niet uit onze nek kletsten. Ik wilde nooit de moeder zijn die pochte met haar talentvolle kind. Maar wilde wel de juiste begeleiding voor hem. Een slim kind dat niet wordt uitgedaagd, kan vervelend gedrag vertonen. Met die uitslag kon Teun versneld groep 1, 2 en 3 doen en hebben we hem op een basisschool, speciaal voor hoogbegaafde kinderen aangemeld, 42 kilometer verderop. Na twee jaar heen en weer rijden, zijn we uiteindelijk speciaal voor de school verhuisd. Ook omdat bij onze jongste zoon Koos inmiddels ook alles richting hoogbegaafdheid wees. Hij is vlak erna officieel getest.

De dochter (4) van Iris is hoogbegaafd: 'Durfde soms nauwelijks iets te zeggen, omdat alles ontplofte'Lees ook

Podcast

Het hoogbegaafdheidslabel van mijn kinderen, was het startsein voor mij. Ik ging op zoek naar informatie en vooral naar een podcast over het onderwerp. Dat bleek er niet te zijn. Vanuit mijn radio-achtergrond leek me dat een mooie uitdaging voor mezelf. Ik heb een eigen studio thuis. In eerste instantie hield ik gesprekken met andere ouders, maar dat heb ik uitgebreid naar series met professionals en hoogbegaafde kinderen en tieners. Inmiddels loopt de podcast al vier jaar en nog altijd heb ik genoeg input.

Vrij snel heb ik me het onderwerp eigen gemaakt. Ik las ieder boek, slurpte alle informatie op. Maar hoe meer ik las over hoogbegaafdheid, hoe meer ik ook mezelf herkende. Al die jaren had ik me the odd one out gevoeld. Ik had vwo gedaan, maar behoorde nooit tot de besten. Als 29 kinderen het op manier A deden en ik op B, dacht ik dat er iets aan mij niet klopte en paste me aan. Ook later in mijn volwassen leven. Ik presenteerde bij WNL, een programma samen met Merel Westrik. Ik vond haar zoveel intelligenter dan ik, dat ik mezelf op de achtergrond stelde. Zo liet ik alle gesprekken met ministers liever door haar doen. Terwijl die keer dat zij er niet was en ik de minister van Defensie moest interviewen, me dat prima afging.

Lilians dochters zijn hoogbegaafd: 'Ik heb gehuild toen we de uitslag kregen'Lees ook

Kermis die nooit uitgaat

Soms liepen de tranen over mijn wangen. Het was zo herkenbaar. Ik wist dat ik niet meer terug kon en liet me op mijn 39e testen. De uitslag: 130+ was fijn, confronterend, bizar, maar ook verdrietig.

Vlak daarna heb ik een platform ontwikkeld over hoogbegaafdheid op Instagram, dat ik Hoogbegaafdheid De Gids heb genoemd. Ik wil anderen namelijk de weg wijzen en graag mijn kennis delen en mensen verbinden. Ik ben geen afgestudeerd orthopedagoog, maar wel ervaringsdeskundig. Zo geef ik een eigen magazine uit en websiminars, cursussen en retreats.
Het is zo belangrijk om hoogbegaafdheid te normaliseren. Er bestaan zoveel vooroordelen en mensen hebben altijd verwachtingen van de capaciteiten. Het beeld in de media is dat van het negenjarige jongetje dat á la Sheldon al naar de universiteit gaat of het wiskundige genie van drie van wie we vinden dat hij het medicijn tegen kanker moet uitvinden.

Zelf krijg ik vaak terug dat we geluk hebben met onze slimme kinderen. Het is absoluut een talent en het kan prettig zijn, maar het is hier niet alle dagen een Punica-oase. De opvoeding is intens. Je moet hoogbegaafde kinderen altijd blijven uitdagen. Alleen al bij het opstaan heb ik zo’n 147 vragen gehad over het oude Egypte en vulkanen. Ook mijn eigen hoofd is een kermis die nooit uitgaat. Zelfs ’s nachts hoor ik liedjes en teksten in mijn dromen.

Tegen mijn hoogbegaafde zoons Teun en Koos zeg ik altijd: ‘jullie zijn niet beter of slechter dan een ander, maar jullie gaan sneller. Vergelijk het maar met auto rijden: jullie vrienden rijden in dezelfde wagen als mama en papa en jullie in die van Max Verstappen.’”

Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Lees in de nieuwste LINDA. meer verhalen van vrouwen die hoogbegaafd zijn.

‘Ik leerde mezelf Noors, Japans, Fries, gebarentaal en Spaans’Lees ook