Als voorbeeld haalt Jacobine haar vader aan. “Als we uit eten gingen met familie of vrienden dan pakte hij altijd de hele rekening op, zonder dat iemand door had dat er altijd betaald was aan het einde van de avond. Zo was hij. Praten over geld was het ergste dat je kon doen, maar hij strooide er graag mee.”

Verre tante en oom

Maar dat geld niet gelukkig maakt, weet Jacobine als geen ander. Toen haar vader ziek werd, kwamen veel mensen over de vloer. Specifiek een verre tante en oom. Twee keer per week kwamen ze op de koffie en eigenden zichzelf steeds meer taken toe zoals schoonmaken of klusjes in huis. “Dat was aardig, maar mijn ouders hadden een schoonmaker en als er iets gemaakt moest worden dan hadden ze ook zo hun eigen contacten. Mijn moeder had er dus al snel een onderbuikgevoel bij. Daarover kreeg ze dan weer woorden met mijn vader. Die zag nergens kwaad in.”

In de laatste maanden van het leven van Jacobine’s vader waren ze er vrijwel elke dag. “Mijn moeder belde me er weleens over, maar iets loslaten over hoe ze zich er echt onder voelde deed ze nooit. Ze heeft altijd een bepaalde koelte, een soort statigheid over zich wat misschien wel met haar afkomst te maken heeft. Ik denk dat ze zich daarom ook niet wilde laten kennen door die oom en tante en ze toch maar toeliet.”

Overlijden

Toen Jacobine’s vader overleed werd duidelijk hoeveel geld haar vader naliet. “Ik wist dat het veel was, maar dat het om miljoenen ging had ik niet gedacht. Alles ging naar mijn moeder.” Maar daar waren haar oom en tante het niet mee eens. “Ze bleven maar komen en praatten op mijn moeder in. Zij vonden dat zij ook recht hadden op een deel van het geld omdat ze zoveel voor mijn vader hadden gedaan in de laatste fase van zijn leven.”

Jacobine’s moeder deed op een gegeven moment de deur niet meer open en nodigde de oom en tante niet uit op de begrafenis. “In de zeven dagen tussen overlijden en begrafenis escaleerde de boel enorm. Mijn moeder kreeg dreigbrieven en op willekeurige momenten werd er aangebeld, zelfs ’s nachts. Het was doodeng en we namen daarom niet de minste maatregelen.”

Op de dag van de begrafenis zelf was er dan ook bewaking aanwezig. “Dat waren twee mannen die bij de ingang van het begrafenisterrein polsten. Ze vielen niet erg op. Ik denk dat mensen dachten dat ze bij de begrafenisondernemer hoorden, maar we waren blij dat ze er waren.”

Aangifte

De oom en tante kwamen uiteindelijk niet opdagen, maar de dreigbrieven zijn nog lange tijd doorgegaan. “Gekken komen op geld af, dat is een gegeven. Mijn moeder heeft uiteindelijk aangifte gedaan. De brieven dienden als bewijs en ze hebben een gebiedsverbod gekregen. Ook mogen ze nooit meer contact met mijn moeder opnemen.”

OPROEP

Ook je verhaal doen over een erfenis? Mail je naam, leeftijd en een samenvatting van jouw verhaal naar lezer@linda.nl en misschien vind je jouw verhaal straks terug op LINDA. – eventueel anoniem.

Dit artikel werd eerder op LINDA.nl gepubliceerd op 24 mei 2023. 

Berit erfde tonnen van een achternicht: 'Mijn vrienden gingen zich anders gedragen'Lees ook