Ik kan het me nu niet voorstellen. Ik heb een grote sociale kring, lieve kinderen en een fijne man van wie ik verwacht dat ze er nog wel mijn hele leven zijn. Maar zo vanzelfsprekend is dat niet. Ik sprak laatst een dame, fotomodel van beroep geweest, ze had de hele wereld over gereisd. Met de liefde van haar leven zou ze op latere leeftijd in een nieuwe stad gaan wonen. Vlak voor de verhuizing overleed haar man en kwam ze alleen terecht in een nieuwe omgeving. Al snel overviel de eenzaamheid haar. Je kent niemand, je hebt de meest dierbare persoon niet meer om je heen en geen familie meer. Hoe los je dat op? Deze dame trok gelukkig zelf aan de bel en voor haar is het Ouderenfonds in actie gekomen.

Maar juist dat zelf aan de bel trekken is een ding. Want ouderen schijnen zich ervoor te schamen dat ze zich zo voelen. Ze willen niet lastig zijn, niet zeuren, maar ondertussen zien ze niemand meer en raken ze in een sociaal isolement. Verhalen van ouderen die soms niet meer weten hoe hun eigen stem klinkt, vind ik schrijnend. Daar moeten we toch iets aan kunnen doen? Het gaat vaak om simpele dingen als een wekelijks kopje koffie, een belletje of een gesprek in het park die de eenzaamheid kunnen doorbreken. Natuurlijk is veelvuldig contact de beste oplossing. En gelukkig zijn er organisaties zoals het Ouderenfonds die zorgen voor structurele contactmomenten voor ouderen. Maar ik vind dat wij zelf ook iets kunnen doen, want het winnen van eenzaamheid kunnen we alleen samen.

Lees ook
Stella maakte een film over eenzaamheid bij ouderen: ‘Bep lag tien jaar dood in huis’

Ga nou eens gewoon naast een oudere zitten op een bankje in het park of spreek een oudere aan die ergens in jouw omgeving alleen aan de wandel is. Maak een praatje, vaak levert dat een leuk gesprek op. Het is een kleine moeite maar het maakt voor een oudere vaak een groot verschil. Ik probeer me mijn eigen toekomst voor te stellen en weet één ding zeker: eenzaam oud worden, dat wil ik niet. Daarom houd ik mijn ogen open en probeer ik te doen wat ik kan om aandacht voor dit probleem te vragen en de eenzaamheid te doorbreken. Ook in jouw straat woont minstens één eenzame oudere. Nodig diegene dus eens uit of maak een praatje, dan zul je zien dat er hele bijzondere nieuwe contacten kunnen ontstaan waar je zelf ook blij van wordt.