Ingrids man overleed vorig jaar: 'Maar dat wil toch niet zeggen dat mijn huwelijk over is?'

05-09-2018 | Erik van Dam

Dit weekend schreef Femke van der Laan een indrukwekkende column in ‘Het Parool’ over het huwelijk na de dood van je partner. Ingrid Godijn-Westdijk (54) kan meepraten over het gevoel dat Femke omschreef.

Volgens de wet is Ingrid nu niet meer met haar overleden man Ben getrouwd, maar voor haar voelt dat anders: “Het feit dat hij dood is, wil toch niet zeggen dat mijn huwelijk gestopt is?”

Ziek

“Ben had longkanker. Op 28 december 2016 stelden artsen uitzaaiingen in zijn onderrug vast. Hij onderging drie chemokuren. Een halfjaar later, op 31 mei 2017 waren we 26 jaar getrouwd en gingen we uit eten, samen met onze zoon. Tijdens het eten zag Ben dat ik onze trouwfoto op het scherm van mijn telefoon had staan. Hij pakte de telefoon en heeft een tijd heel intens naar de foto zitten kijken. Hij zei verder niets, keek alleen maar. De tranen sprongen me in de ogen. Ik voelde dat het hem veel deed. Na een tijdje ging het scherm weer op zwart. Hij keek onze zoon aan en zei: ‘Kom, we maken een selfie van ons drieën.’ Dat was bijzonder, want hij wilde liever niet meer op de foto omdat hij door de Prednison wat dikker was geworden.”

Niet meer wakker

“Na het eten gingen we naar huis. Ben ging vervolgens snel naar bed. Hij was misselijk en moest overgeven. Ik dacht dat het door de morfine kwam. Om half tien maakte ik hem nog even wakker, hij was nog steeds misselijk. De volgende ochtend wilde ik hem vroeg wakker maken. Maar hij werd niet meer wakker. Hij lag in een heel diepe slaap en reageerde niet meer. Niet veel later overleed Ben.”

Volgens de wet

“Ik heb me 26 jaar lang een getrouwde vrouw gevoeld. En zo voelt het nog steeds. Ik ben wel getrouwd, maar mijn man is er niet meer. Daar loop je soms tegenaan. Ik heb moeite met het woord ‘weduwe’. Ik kan het ook nog niet over mijn hart verkrijgen om mijn naam te veranderen. Het is net alsof ik Ben dan vergeet. Soms moet ik op een formulier aankruisen dat ik niet getrouwd ben. Dan doe ik dat, maar wel met een verdrietig gevoel. Het feit dat mijn man dood is, wil toch niet zeggen dat mijn huwelijk gestopt is? Maar ja, het is de wet.”

Geen ring

“Mijn trouwring draag ik niet meer. Die heb ik na ongeveer vier maanden afgedaan. Ik heb me toen ingeschreven op een datingsite, hoewel ik altijd riep dat ik dat nooit zou doen. Zo’n anderhalve maand nadat ik me inschreef, leerde ik Rob kennen. Een heel lieve man: weduwnaar, en al wat verder in zijn rouwproces. We begrijpen elkaar heel goed en hebben veel raakvlakken.”

Moeite

“Ik merk soms dat mensen het lastig vinden om te zien dat ik verder ga met mijn leven. Ook merk ik dat er mensen zijn die, als ze zien dat je je leven weer hebt opgepakt, al snel denken dat het dan weer goed met je gaat. En je dus geen verdriet meer hebt. Maar niets is minder waar, het verdriet is er nog elke dag. Dat Femke van der Laan in Het Parool sprak over het huwelijk na de dood, vond ik heel fijn. Daarin las ik dat het niet gek is dat je je nog steeds getrouwd voelt. Dat heb ik precies zo. Ik ben 26 jaar getrouwd geweest en dat voelt nu nog zo.”