Trouwjurk

“Samen met mijn moeder, schoonmoeder en zusje was ik gaan shoppen voor een trouwjurk en eigenlijk was ik er vrij snel uit. Meteen tijdens de eerste afspraak kocht ik precies de jurk die ik voor ogen had: strapless, met zo’n prachtig grote rok van tule.

Toen de jurk na een aantal maanden binnen was, volgden nog wat passessies en werd-ie op maat gemaakt. Het leek allemaal perfect te passen, al weet ik nu dat dit vooral kwam omdat je tijdens zo’n passessie grotendeels stil staat. Toen ik op mijn trouwdag daadwerkelijk ging rondlopen in dat gevaarte, zakte hij om het minste of geringste af.”

De dag

“Het begon eigenlijk meteen al tijdens de fotosessie. Tussen de foto’s door stond ik alleen maar te hijsen, en toen we daarna de kerk inliepen deed ik dat met mijn armen stijf langs m’n lijf. Alles om die trouwjurk op zijn plek te houden. Hoe meer ik bewoog, hoe losser hij ging zitten: na een uur of twee kon ik er een hele vuist tussen steken. Het sloeg nergens op. We namen contact op met de winkel, maar die gaven aan vrij weinig te kunnen doen. De beste oplossing was een rijgkoord op de rug, maar die zit er niet 1-2-3 in. Twee schouderbandjes aannaaien was ook moeilijk, vanwege de dikke stof.

Toen iedereen na de kerkdienst genoot van een taartje, pakweg twee uur na aanvang van onze dag, was het klaar. Ik was die jurk hélemaal zat. We zijn naar de stad gereden en ik heb bij een damesmodewinkel een ander setje kleding uitgezocht. Dat was een hele happening natuurlijk, met zo’n prinsessenjurk door de winkelstraat, maar ik ben enorm lief geholpen. Ik koos snel een zwarte rok en blouse uit die er nog enigszins feestelijk uitzagen, en heb dat de rest van de dag gedragen. Mét mijn tiara, dat wel.”

Tot de dood ons scheidt?

“Tijdens de receptie heb ik honderd keer mijn outfit uit moeten leggen, maar verder hebben we echt een topdag gehad. Op die dag was ik vooral zó blij dat de jurk uit kon, dat ik er geen traan om gelaten heb. Maar het is natuurlijk wel bizar dat je een smak geld neertelt voor een jurk die vervolgens niet goed draagbaar is.

Achteraf heb ik nog wel gezeur gehad met de winkel. Zij gaven niet toe dat dit beter had gekund, maar de fabrikant van de jurk uiteindelijk wél. Zij gaven me een schadevergoeding van een paar honderd euro, ongeveer het bedrag wat ik uitgaf aan mijn trouwpakje 2.0. Als ik het over kon doen, zou ik niet voor de eerste de beste winkel en jurk gaan. Lekker rondkijken, en vooral: wandelen tijdens je passessies. Het kan je wat ellende (en geld) besparen.”

Oproep

Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.

Lees ook
Een boze wesp vloog Daniëlle’s trouwjurk in: ‘Mijn man dóók onder die rok’