LINDA. is er voor alle vrouwen en ál hun keuzes. Want elke keuze is goed, als je ’m maar zelf uit volle overtuiging maakt en de beslissingen van anderen niet veroordeelt.
In de rubriek ‘Elke keuze is goed’ vertelt een LINDA.-lezer over hoe zij haar leven het liefst vormgeeft. Deze keer: Marie (37), die haar beste vriendin Fleur (37) vroeg om bij haar bevalling aanwezig te zijn.
Alles lekker solo beleven of juist je hele leven tot in detail delen met je vrienden.
“Fleur en ik leerden elkaar kennen toen we twaalf waren, in de zomervakantie voor de brugklas. Toevallig belandden we in dezelfde klas en konden we onze vriendschap daardoor makkelijk voortzetten. En eigenlijk is dat nooit opgehouden: we zijn nu 25 jaar verder en nog steeds goede vriendinnen. Natuurlijk zijn er periodes waarin je wat minder contact hebt: Fleur houdt van reizen en is regelmatig maanden achter elkaar weg, en ikzelf heb een tijdje in Amerika gezeten. Toch verwatert het contact nooit.
Bij Fleur kan ik met alles terecht. Soms heb je vriendinnen waarmee je voornamelijk één ding doet: eentje voor sporten, eentje voor etentjes, eentje om mee te stappen. Maar Fleur en ik zijn samen eigenlijk overal wel voor te porren. We zien of spreken elkaar heus niet elke dag, maar dat hoeft ook niet: het zit tussen ons altijd goed. Toen Fleur kinderen kreeg vond ik het belangrijk om ook met hen een goede band te ontwikkelen, dus ik was de afgelopen jaren ook vaak bij haar thuis te vinden.”
“Drie jaar geleden besloot ik om alleenstaand moeder te worden. Ik had geen partner maar wist dat ik heel graag kinderen wilde, en ik kwam op de leeftijd waarop dat wel een beetje moest gaan gebeuren. Na veel gesprekken met familie en vrienden ben ik een traject begonnen, dat niet heel makkelijk verliep. Uiteindelijk ben ik via een IVF-behandeling zwanger geraakt.
Ik moest natuurlijk bedenken hoe ik het allemaal wilde aanpakken, ook met de bevalling. Fleur en ik zijn onderdeel van een groep van vier vriendinnen, dus met hen heb ik het hier heel veel over gehad. Omdat ik Fleur het langst ken en ze heel nuchter en relaxed in het leven staat, leek het me heel fijn als zij bij de bevalling zou zijn. Ze was verrast toen ik haar vroeg, maar vond het heel bijzonder. Ze zei meteen ‘ja’ en begon meteen overal in mee te denken.
Zo is Fleur meegegaan naar de echo waarbij ik het bevalplan besprak, maar ook naar de partnerlessen van mijn zwangerschapscursus. Daar lagen we op de grond van het lachen bij alle oefeningen en poses die we moesten doen, maar tijdens de bevalling was het zó fijn dat ze er was.”
Met LINDA. willen we jouw wereld groter maken en de afstand tot elkaar kleiner:“Ik weet nog heel goed dat ik Fleur belde dat de weeën begonnen waren. Althans, dat dacht ik: het voelde gek en na een paar uur twijfelen liet ik haar toch maar even weten dat het anders voelde. Ik had haar wel vaker gebeld de weken ervoor met random vragen, dus ze nam heel relaxed op: na een paar keer schrikken verwachtte ze deze keer geen bevalling meer. Daardoor begon ik heel hard te lachen: ‘Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen, maar ik dénk dat het begonnen is?’
Ze reed me naar het ziekenhuis en hielp me bij alles wat ik nodig had, terwijl ze ook af en toe en grap maakte om ’t een beetje luchtig te houden. Ik hoefde maar een vinger omhoog te doen en ze snapte dat ik graag een koud washandje op mijn voorhoofd wilde, we hadden weinig communicatie nodig. Dat vond ik fijn: niet heel overijverig allemaal dingen regelen, maar aanvoelen wat ik nodig had.
Uiteindelijk ben ik bevallen op de baarkruk, dat was een heel mooi en intiem moment. Fleur zat achter me en tussen de weeën door kon ik helemaal op haar leunen. Ik voelde me letterlijk gedragen, het gevoel dat ik het echt niet alleen hoefde te doen was heel bijzonder. Ik ben blij dat ze erbij was.
Naderhand hebben we allebei dezelfde tattoo laten zetten: een roos en een viooltje, de bloemen die bij onze geboortemaanden horen. We hadden het hier al vaker over gehad, maar na de bevalling voelde het nog logischer om het te doen. Onze vriendschap voelt vertrouwd als altijd, maar door zo’n gebeurtenis ben je gewoon altijd met elkaar verbonden.”
Ilona (51) is sinds haar 15e samen met haar geliefde: 'Het gras is niet groener bij de buren'
