'Knabbel en Babbel zijn terug als de 'Rescue Rangers' en dat is álles wat je ooit wilde'

Eric de Munck

21.05.2022 | 13:00 UUR | Eric de Munck

Nooit had ik kunnen bedenken om op deze plek uitgerekend een column over Knabbel en Babbel te schrijven. Niet alleen omdat – met de veertig in zicht – die tijd ver achter me ligt, maar vooral… het zijn Knabbel en Babbel. Maar zie hier, het moment is tóch gekomen.

Want de twee iconische Disney-eekhoorntjes zijn terug op Disney+ als de Rescue Rangers in hun eigen film. Gemaakt voor iedereen die daarbij meteen het liedje met de bijbehorende tekst ‘Pa-pa-pa pak ze dan’ hoort. En hoewel het makkelijk scoren met reboots nog steeds hoogtij viert in Hollywood, is daar bij het bekende knaagdiertjesduo absoluut geen sprake van.

Aan lager wal

Sterker nog: de wederopstanding van Rescue Rangers is juist bedoeld om het schaamteloze en makkelijke kopieerproces van Amerikaanse filmmakers totáál op de hak te nemen. Iemand moest het doen, maar toch opvallend dat ’t dan juist uit de koker van Disney zelf komt. Wat blijkt in de film namelijk? Knabbel en Babbel waren eigenlijk acteurs die aan lager wal zijn geraakt toen hun populaire serie in 1990 ten einde kwam. Ze zijn met ruzie uit elkaar gegaan, allebei in de vergetelheid geraakt en in het afvoerputje van Hollywood terechtgekomen. Knabbel is nog gewoon zichzelf, terwijl Babbel zich heeft laten transformeren tot een gelikte computerversie van zichzelf.

Knabbel en Babbel

In de anderhalf uur die volgt komen de twee weer samen om een ontvoerde vriend te redden en hangen ze toch weer eventjes ouderwets de Rescue Rangers uit. Op zich een flinterdun en clichématig verhaaltje, maar daar gaat het eigenlijk niet om. De echte catch van deze film zijn namelijk de ontelbare cameo’s van elk denkbaar figuurtje uit de geschiedenis van animatie. Een soort moderne Who Framed Roger Rabbit?, zeg maar.

Dagobert Duck, de kandelaar uit Belle en het Beest, Pumbaa van The Lion King, Peter Pan, het kleed uit Aladdin, maar ook: de afgekeurde lelijke Sonic, de mislukte katten uit Cats, de Troetelbeertjes, de Snorkels, Batman, E.T. en, nou, wie niet?

Ik heb ‘m inmiddels al twee keer gezien in vierentwintig uur tijd en dat doe ik oprecht niet zomaar. Vooral genieten als dertigplusser, maar door de talloze herkenbare tekenfilmfiguurtjes is-ie voor kinderen ook best te pruimen. Bakje nootjes (juist nu) erbij pakken en kijken. Want ik kan hier eigenlijk niks zinnigs over schrijven, het is zó bizar en goed tegelijk, dat kun je alleen maar zelf ervaren. Meer dan eens dus.