Vorige week had ik op een terras in Parijs een gesprek met een single vriendin. Waar we een paar jaar geleden omgeven waren door vrienden die gingen hokken en kinderen kregen, zien we diezelfde stellen nu uit elkaar gaan. Dat bewijst maar weer dat het streven en behalen van het ideaalplaatje niet per definitie betekent dat je samen nog lang en gelukkig leeft. En dat hoeft ook niet.
Onze generatie (ik ben 37) en die van onze ouders komt voort uit het traditionele en kerkelijke ‘tot de dood ons scheidt’. Je kent het wel; relatie, trouwen, kindjes krijgen, samen oud worden. Heel romantisch, maar in genoeg gevallen ook; puur bij elkaar blijven, omdat dat hoort, hoe miezerig je je ook in een relatie voelt. Niet gek, want niet zo heel lang geleden werd er nog van vrouwen verlangd dat zij ‘enkel’ het huishouden en het grootste deel van de opvoeding voor hun rekening namen. De man bracht brood op de plank. Bij een partner blijven was, ondanks dat een relatie niet meer bijdroeg aan levensgeluk, een stuk makkelijker dan als gescheiden en alleenstaande moeder door het leven gaan.
Tegenwoordig hoeft dat niet meer zo te zijn. Wij vrouwen zijn geëmancipeerd en onze eigen centen verdienen is eerder een must dan een nice to have. Je wil toch niet financieel afhankelijk zijn van je partner? Zelf verantwoordelijk zijn voor een inkomen biedt vrijheid. Bijvoorbeeld, als je relatie niet meer is wat het ooit was en het dat ook niet meer gaat zijn. Het is namelijk oké om uit elkaar te gaan, hoe verdrietig en jammer dat soms ook is.
Niet dat je de handdoek in de ring moet gooien zodra het een keer moeilijk wordt. Tenminste, als je van elkaar houdt en je in de basis een betekenisvolle relatie hebt. Net als het leven in het algemeen kennen ook relaties soms hoge pieken, diepe dalen en veel daar tussenin. Het hoort er allemaal bij. Als een (zoveelste) dal in een relatie, en het werken daaraan, meer energie kost dan dat het je uiteindelijk oplevert, en je vanbinnen voelt (want je wéét het vaak echt wel) dat je niet meer zo happy bent; neem afscheid.
Een relatie verbreken betekent niet dat je een slecht mens bent, je partner een lul (of kut) of dat jullie hebben gefaald. Relaties zijn ingewikkeld. Misschien ben je elkaar ontgroeid of is de liefde overgegaan naar een vriendschap. Ik geloof er heilig in dat er meerdere partners bij verschillende fases in je leven passen. In sommige gevallen blijven mensen voor altijd samen en groeien ze met elkaar mee, maar vaak genoeg is dat helemaal niet het geval. Waarom zou je dan vasthouden aan een ideaalplaatje, ten koste van je eigen geluk? Volgens mij zijn veel mensen bang om alleen te zijn, daar zullen velen zich ook in herkennen.
Maar, tenzij je besluit voor een kluizenaarsbestaan hoog bovenop een berg te kiezen, acht ik de kans groot dat je zeker weer een nieuwe liefde ontmoet daar beneden in het dal.
'In een zoektocht naar waarheid moeten we openstaan voor andermans mening en gedachten'
