Als de zoon van Bodine (48) naar de basisschool gaat, ziet zij dat als een kans om in hun nieuwe dorp vriendschappen op te bouwen. In plaats daarvan wordt ze genegeerd en buitengesloten door de andere moeders.
“Ouders roddelden over ons en vertelden dat anderen beter niet met mij of mijn zoon konden omgaan”, vertelt Bodine* in gesprek met LINDA.
Vier jaar geleden verhuist Bodine van de Randstad naar het zuiden van het land, waar ze in een dorp gaat wonen. “De droomplek die we altijd voor ogen hadden, vonden we hier. Toch wist ik niet goed waar ik in terechtkwam. Het is een groot verschil om vanuit de Randstad in zo’n klein dorp te gaan wonen”, vertelt ze.
Haar zoon is op dat moment twee jaar oud. “Ik keek er erg naar uit dat hij naar de basisschool zou gaan. Dan kon ik andere moeders ontmoeten; dat is toch makkelijker om contact te leggen. Omdat ik niemand kende, zag ik het als een goede gelegenheid om vriendinnen te maken.”
Twee jaar later is het zover. “In het begin was ik heel positief. Ik deed echt moeite: ik bood me aan als hulpouder en sprak andere moeders aan op het schoolplein. Maar er kwam weinig respons en ik werd genegeerd. De mensen hier zijn erg ‘ons kent ons’ en gesloten. Ik voelde me onzichtbaar op het schoolplein.”
Net als Bodine wil haar zoon contact met leeftijdsgenoten. “Hij wilde graag vriendjes maken, maar wist niet goed hoe. Daardoor raakte hij soms gefrustreerd, wat zich uitte in een beetje duwen en trekken. We schakelden ergotherapie voor hem in en dat hielp snel. Maar toen waren de praatjes al begonnen.”
De roddels raken Bodine diep. “Ik heb daar veel moeite mee gehad, juist omdat ik zo had gehoopt dat, als mijn zoon naar school zou gaan, die contacten voor mij vanzelf zouden volgen. Het tegenovergestelde gebeurde. Niet alleen ik, maar ook mijn zoon werd buitengesloten.”
‘Niemand uit de moedergroepjes lijkt met mij te willen praten’
De dag dat Bodine als hulpouder naar de kerstmarkt van school gaat, maakt dat pijnlijk duidelijk. “Niemand zei iets of keek naar me om. Ik moest zelf vragen wat ik kon doen en werd vervolgens voor mijn gevoel alleen in een hoekje gezet. Uiteindelijk ging ik eerder naar huis en barstte ik in huilen uit. Dat gevoel van uitsluiting is pijnlijk.”
Gelukkig is er een moeder met wie ze het wel goed kan vinden. Wanneer Bodine haar zoon daar na een eerste keer spelen ophaalt, hoort ze iets wat ze niet kan geloven. “Andere ouders roddelden over ons en vertelden dat anderen beter niet met mij of mijn zoon konden omgaan. Ik schrok ervan dat volwassen mensen zo achter elkaars rug om praten en daar zelfs kinderen bij betrekken.”
Het drijft Bodine tot de noodgedwongen keuze om van basisschool te wisselen. Die beslissing valt haar zwaar. “Mijn zoon had het naar zijn zin op school, en uiteindelijk draait het om hem. Maar speelafspraken konden steeds vaker niet plaatsvinden en samen met het geroddel werd het te veel. Hij was nu misschien nog te jong om dat bewust mee te krijgen, maar dat zou veranderen naarmate hij ouder werd. We wilden niet dat hij in zo’n toxische omgeving zou opgroeien.”
Toch probeert Bodine met de school in gesprek te gaan om herhaling te voorkomen. “Volgens de school konden ze hier niets aan doen. Ik stond perplex. Als je pestgedrag van ouders goedkeurt, hoe kun je kinderen dan leren dat dit niet oké is?
Inmiddels heb ik mijn verwachtingen losgelaten over het ontmoeten van nieuwe mensen hier. Voordat ik verhuisde, was ik online ondernemer, maar door alles wat er gebeurde raakte ik in een sociaal isolement en ben ik weer gaan solliciteren. Dat had ik nooit verwacht, maar iedere levensfase vraagt iets anders. Als moeder is mijn leven 180 graden gedraaid.”
Nu kijkt Bodine vooral vooruit. “We zijn hier op onze plek. Ik heb inmiddels een superleuke baan met fijne collega’s en mijn zoon gaat met plezier naar zijn nieuwe basisschool, waar hij leuke vriendjes heeft. Gelukkig hebben we niets meer te maken met de mensen van de vorige school.”
* De naam van Bodine is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Alleenstaande moeder Anna (33) lucht haar hart: 'Stop met die moedermaffia'
