Uitstrijkje maken

Als we haar bellen, vertelt Judith dat ze vijf jaar geleden ontdekte dat er iets goed mis was in haar lijf. “Het klinkt een beetje raar, maar ik droomde meerdere keren dat ik een uitstrijkje moest laten maken. De laatste keer was drie jaar geleden – normaal doe je dat eens per vijf jaar – maar ik besloot het toch maar te doen. Daar kwam uit dat er onrustige cellen in mijn baarmoeder gevonden waren.” Als je daar niets aan laat doen, kan het uitgroeien tot kanker. Ben je er op tijd bij en laat je de cellen verwijderen, is er niets aan de hand. Dacht Judith.

Baarmoederhalskanker

“Tijdens de conisatie – een ingreep om de cellen te verwijderen – werd een tumor van vierenhalve centimeter ontdekt. Later bleek dat ik uitzaaiingen had naar de eerste poortwachtersklier, de klier net boven de lies, tussen de schaamstreek en het heupbot in.” Pas een week na de ingreep werd Judith hiervan op de hoogte gebracht. “Het enige wat ik kon uitbrengen was: ‘Dit kan niet waar zijn’. Ze zeiden dat het ernstig was en dat ze nog moesten bekijken welke behandeling nodig was.”

‘De pijn was niet te doen’

Ze vervolgt: “Dan heb je ineens kanker en heb je geen idee wat je te wachten staat. De behandelingen waren écht nodig. Het is dit of de dood, dacht ik.” De tumor kon niet operatief verwijderd worden en dus moest Judith 28 uitwendige en twee inwendige bestralingen krijgen. Die laatste waren ontzettend pijnlijk. “Die inwendige bestraling heet brachytherapie. Dan brengen ze drie staven in, per stuk zo dik als je pink, en die geven 29 uur lang elk uur tien minuten bestraling. Ik kon op een knop drukken om morfine te krijgen; de pijn was niet te doen.” Ze moest eigenlijk ter ondersteuning nog zes chemo’s krijgen, maar na één behandeling werd dit gestopt omdat Judith er zó ziek van werd.

Lees ook
Steeds minder meisjes laten zich inenten tegen baarmoederhalskanker

Ernstige gevolgen

Nu, vijf jaar later, is Judith schoon verklaard, maar haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. “Door de bestralingen heb ik ernstige darmproblemen en altijd buikpijn, want mijn darmen zijn inwendig verkleefd en zitten ook vast in mijn buikholte. Ik kan niet veel meer eten en daarom is het een gevecht om op gewicht te blijven. In het begin plaste ik bloedproppen, omdat mijn blaas zo beschadigd is. Daarnaast ben ik gewoon altijd moe. Ik heb afscheid moeten nemen van de fitte Judith die ik was.”

‘Het tast je vrouwelijkheid aan’

Ook kan Judith niet meer werken – ze is voor honderd procent afgekeurd – en ze kan zich moeilijk concentreren. Aan de ene kant viert ze elke dag dat ze leeft, maar aan de andere kant rouwt ze om de gevolgen van haar ziekte. “Ik ben op m’n achtendertigste in één klap in de overgang gekomen. De kanker maakte me onvruchtbaar. Gelukkig had ik geen kinderwens, maar toch is het verdrietig, omdat het je vrouwelijkheid zo aantast.”

Lees ook
‘Prikken tegen baarmoederhalskanker geven bijna volledige en jarenlange bescherming’

‘Jongens, het is dódelijk’

Jaarlijks krijgen 4500 vrouwen de diagnose baarmoederhalskanker en overlijden er gemiddeld 250. Toen Judith jong was, was er nog geen vaccin tegen de ziekte. Nu is dat er wel, maar gaat minder dan de helft van de meisjes het halen, en daar verbaast Judith zich over. “De verhalen die de ronde doen over de gevolgen van het vaccin, onder andere erge vermoeidheid en niet meer in staat zijn dingen te doen, zijn afschuwelijk. Maar jongens, baarmoederhalskanker is dódelijk. Waarom schrikken mensen daar niet van? Het is de enige kankersoort die door een vaccin te voorkomen is en er is inmiddels genoeg bewijs dat het écht helpt.”

‘Besef wat je kan overkomen’

Toch wil ze niet al te hard oordelen over ouders die hun dochter niet laten inenten. “Zij doen dat óók uit liefde en angst.” Vrouwen die ervoor gekozen hebben het vaccin niet te halen, raadt Judith aan om jaarlijks een uitstrijkje te laten maken vanaf hun twintigste, en bij (vage) klachten direct naar de huisarts te gaan. “Zo’n uitstrijkje is niet leuk, maar besef goed wat je ook kan overkomen.”

Heling

Inmiddels is Judith vrijwilliger bij Olijf, een stichting die vrouwen met gynaecologische kanker (bijvoorbeeld baarmoederhals- of vaginakanker) met elkaar in contact brengt om ervaringen en kennis te delen. “Ik ben niet de enige met ernstige beschadigingen en groot verdriet, en door te praten met elkaar ontstaat ook heling omdat je je gezien en gehoord voelt. Ik wil dat wat ik heb meegemaakt graag inzetten om anderen te helpen.”

Lees ook
Eva (33) heeft baarmoederhalskanker: ‘Ik zal het einde van het jaar niet meer halen’

Start je dag met een verse dosis nieuws in je mailbox – geselecteerd door de redactie van LINDAnieuws. Schrijf je hier in voor onze ochtendnieuwsbrief en begin je dag goed geïnformeerd.