‘Eng en gevaarlijk’

Halaceli vertelt dat haar ouders uit Turkije komen en dat ze erg meeleeft met wat er nu in Turkije gebeurt. “Ik herken het land niet meer en het gaat de verkeerde kant op.” Ze doelt onder meer op dit ondemocratische besluit waarbij de conventie en daarmee dus de vrouwenrechten onaangekondigd overboord worden gegooid. “Het lijkt alsof Turkije zich steeds meer afkeert van internationale mensenrechten, verdragen en wetten. Dat vind ik heel eng, gevaarlijk”, zegt ze zorgelijk.

Ook schrijfster Manon Uphoff, die zich al langere tijd inzet voor ‘de vrijheid en ruimte voor mensen om te mogen en kunnen zijn wie we zijn’, kon dit niet over haar kant laten gaan. “Juist nu, in deze coronatijd, zie je wereldwijd, ook in Nederland, dat rechten van vrouwen, homoseksuelen, transpersonen en de hele LHBTI-gemeenschap onder druk staan.”

Toename geweld Turkije

Ze vervolgt: “Er is een toename van geweld en kwetsbaarheid. We hadden met de Istanbul Conventie iets moois in handen. Om een kader te scheppen. Om in ieder geval oog en aandacht te hebben voor ongelijkheid en gevarenzones waar vrouwen vaak in terechtkomen.”

Halaceli weet zeker dat wat er nu gebeurt zelfs onwettelijk is, en dat de strijd in het binnenland van Turkije zal voortduren. “Het is mijn vrees dat afspraken die nu gelden straks niet meer worden nageleefd. Bijvoorbeeld dat de politie niet meer zal ingrijpen bij een melding van huiselijk geweld.”

“Alleen al in dit jaar zijn er 77 vrouwen vermoord. En het is nog maar maart. Dit verdrag biedt een rechtskader om niet alleen het geweld wat gepleegd is te veroordelen, maar ook om het te voorkomen.”

‘Nederland, sta op’

De schrijvers van de brief en ondertekenaars hopen dan ook dat de Nederlandse regering er alles aan gaat doen om te zorgen dat Turkije dit besluit wil heroverwegen.

De hele brandbrief lees je hier.

Lees ook
Journalist Suheyla Yalcin roept op tot actie: ‘Turkse trans- en queervrouwen vrezen voor hun leven’