Songwriting

Eiffel 65 bestaat uit drie Italianen: Jeffrey Jey, Maurizio Lobina en Gary Ponte. De basis voor ‘Blue (Da Ba Dee)’ ontstaat in 1998 als Lobina wat op zijn piano rommelt en met een catchy deuntje op de proppen komt. Ponte zet er een beat onder, Jey kopt ‘m in met de tekst. Of eigenlijk: drie soorten teksten.

Hij maakt drie voorzetjes, waarvan de band uiteindelijk kiest voor het verhaal van een klein alien-mannetje. Jey: “Hij heet Zorotl en ik beschrijf zijn levensstijl in het nummer. Hoe hij zijn huis koopt en hoe hij kiest welke vriendin, baan of woonplaats hij wil.”

Daar bedenkt-ie vervolgens een willekleurige kleur bij. “Ik vond blauw passen bij de manier waarop hij het leven ziet. En ik wist dat mensen uiteindelijk een eigen idee bij de tekst ‘I’m blue’ zouden vormen.” Het nummer gaat dus niet expliciet over depressie of feeling blue, maar valt wél zo te interpreteren. Vind je het leuker om te denken dat het over Smurfen gaat? Geen probleem, Eiffel 65 vindt het allemaal prima – een ieder mag er van maken wat hij zelf wil.

Blue (Da ba dee)

De manager van Eiffel 65 krijgt ‘Blue (Da ba dee)’ voorgeschoteld, maar hij mist nog een hitfactor. Hij vraagt het drietal om een paar simpele klanken toe te voegen die vooral lekker in het gehoor liggen en niet zozeer iets betekenen. Een geniale zet, want hierdoor wordt de ultieme oorwurm ‘da ba dee’ toegevoegd en is een wereldwijde hit geboren.

23 jaar later moet Eiffel 65 het overigens nog steeds hebben van alleen deze royalties: verder scoorden ze nooit meer een hit.

Lees ook
Måneskin over hun succes, nieuwe muziek en uitpuilende inbox: ‘We krijgen vooral vunzige DM’s’