Paul de Leeuw is al decennialang op televisie en heeft een onuitwisbare indruk achter gelaten. Hij lijkt nog lang niet uitgeraasd, maar in ‘Paul de Leeuw 60 jaar!’ blikken collega’s terug op zijn carrière tot nu toe.
Vaak maakte Paul de Leeuw taboe doorbrekende televisie.
“Ik zat toen nog in de kast als homo en hij presenteerde zijn programma Lieve Paul op de radio”, blikt Peter van der Vorst terug. “Daar luisterde ik altijd naar met mijn ouders, die vonden dat ook leuk. En Paul die maakte er toen al niet echt een geheim van dat ie op mannen viel.” Peter herkende zich daarin en nam zijn ouders mee naar Pauls theatervoorstelling. “In de hoop dat ze dan door zouden hebben dat ik ook misschien wel op mannen zou vallen.”
Zijn ouders hadden het niet door. “Maar ik heb daarna wel een handtekening zelfs van Paul gevraagd.” Cornald Maas, die jarenlang met Paul aan zijn programma’s werkte, denkt dat de kracht zat in hoe normaal Paul alles maakt. “Het belangrijkste bij hem is altijd geweest dat hij nooit iets problematiseerde, maar dat ie het juist vanzelfsprekend maakte. Het is zo, dus het is zo en dan kan je er ook grappen over maken.”
Cornald vertelt dat dit voor de mensen een emanciperend effect had. “Daarom wilden ze ook zo graag in zijn programma.” Peter van der Vorst vertelt dat Paul openlijk sprak over kinderen adopteren als homostel. Hij dacht zelf altijd dat hij geen kinderen zou kunnen krijgen. “Dat moeten we dan maar wegstrepen. Tot Paul dat ging doen. Toen dacht ik van ja er is dus wel een mogelijkheid. Dat is best belangrijk, nou ja, dat is voor mij levensbepalend geweest.”
Een fragment dat veel mensen zich nog zullen herinneren is de aflevering in 1992 waarin Paul René Klijn spreekt over zijn ziekte aids. Youp van ’t Hek vond dat echt verpletterende televisie. Richard Groenendijk vertelt dat mensen in die tijd nog wel eens bang waren voor mensen die HIV of aids hadden. In die aflevering zingen René en Paul samen het lied Mister Blue. “Dat beseffen we nu niet meer, maar het is ongelofelijk belangrijk geweest.”
René vertelde op tv dat het elke dag een worsteling was en dat hij veel pijn had. Als Cornald Maas terugkijkt op die uitzending herinnert hij zich dat het een uitzending was van een heel ander kaliber, zonder de hilariteit. “Juist die uitzending kreeg een impact die hij en ik niet konden inschatten, omdat we iets anders gewend waren.” Na de opname bleef het publiek heel stil. “We dachten dat we niet in onze missie geslaagd waren een mooie uitzending te maken, maar de zaal was zo stil omdat ie zo onder de indruk was.”
Veel lof voor Paul de Leeuw in 'Busje komt zo': 'Op zijn best'
Kijk Paul de Leeuw 60 jaar! hier terug!
