In de nieuwste aflevering van Chateau Meiland: La Dolce Vita is het na de verbouwing hoog tijd om het huis in te richten. Vanuit Nederland is er een vrachtwagen vol spullen gearriveerd, al moeten die nog even worden overgepakt.
En dat is een heel proces.
Het einde is eindelijk in zicht, als de meubels in het vakantiehuis staan is het echt af. De hele familie is opgetrommeld om de laatste klus te klaren. Maar omdat de vrachtwagen niet door de smalle straten van hun nieuwe Italiaanse dorp kan, moet alles worden overgepakt in een kleinere bus.
Om het proces van overpakken soepel te laten verlopen heeft Jaap – de broer van Martien – het idee om de kleine vrachtwagen zo dicht mogelijk bij de truck te zetten. En zo doet Martien een poging om dat voor elkaar te krijgen. Al gaat dat niet geheel van een leien dakje. “Jaap heeft alles wat Martien niet heeft”, zegt Erica terwijl ze Martiens poging bekijkt. “Een talenknobbel, praktisch inzicht …”.
Nu de vrachtwagen perfect geparkeerd staat naast de truck kan de boel bijna in een keer worden overgepakt. Het gaat als een geoliede machine. Sterker nog, er is zelfs tijd voor pauze met koffie en koekjes voordat de bus de smalle straten van Mornico Losana trotseert.
Eenmaal bij het huis beginnen er toch scheurtjes in het proces te ontstaan. De sleutel van de poort kunnen ze niet vinden waardoor Martien en de Italiaanse aannemer voor een dichte deur staan. “Why it is not open?“, probeert Martien de situatie voor de aannemer begrijpelijk te maken.
Als de sleutel terecht is en de poort opent, rijdt de bus het terrein op waar Maxime uit het niks begint te gillen: “Ik ben gestoken.” En wel door een “gigantisch insect”. Ook Jaap is onder de indruk. “Maxime is gestoken door een ontzettend groot beest, joh.” Erica komt poolshoogte nemen: “Dat is gewoon een wesp.”
Nadat het gif eruit gezogen is, wordt Martien ongeduldig. “Kunnen wij weer verder, jongens? De dag is zo om.” En dus begint iedereen alles naar binnen te sjouwen. “We hoeven nog maar één keer heen en weer en dan gaan we gaan inrichten.”
Weer op de parkeerplaats bij de truck begint het riedeltje van voor af aan. De bus wordt weer perfect voor de truck gezet, iedereen kibbelt wat voort en dan staan alle meubels in de bus. Al is er een klein obstakel: schuifgevaar. Maxime en Jaap besluiten in de vrachtwagen de boel op z’n plek te houden terwijl de rammelende bus terugrijdt naar Mornico Losana.
“Moet je dit wel doen Jaap?”, vraagt Maxime nog. Maar haar oom is vastbesloten haar te assisteren en dus zetten de twee zich schrap achterin de vrachtwagen. “Ik weet niet wat-ie aan het doen is, maar hier word ik nou misselijk van”, begint Jaap vrijwel direct als de bus in beweging komt.
“Dit had ik ook nooit motte doen”, gaat hij verder. “Jij wordt toch al misselijk van een draaimolen?”, vraagt Maxime terwijl ze zich vastklemt aan de zijkanten. “M’n deodorant is ondertussen ook uitgewerkt”, gooit Jaap er nog in als hij moeizaam een doos “met een hele dure lamp” probeert te redden. “Wat een meur.” “Dat is angstzweet“, zegt Maxime lachend.
Gelukkig voor de twee was het maar een korte rit en maken ze de laatste stijle bocht naar het huis. “Het had geen vijf minuten langer moeten duren”, zegt Jaap voordat de bus wordt opengemaakt en de hele familie staat te wachten. Als de rest vraagt hoe het was, antwoordt Jaap lichtelijk tegenstrijdig: “Ah joh, het was maar een klein stukkie”, terwijl hij nonchalant de eerste spullen aangeeft. Eind goed, al goed.
Wil je de nieuwste aflevering van Chateau Meiland La Dolce Vita zien? Dat kan hier.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Kijk even, hij ziet helemaal wit': Martien Meiland wordt niet lekker in 'Chateau Meiland: La Dolce Vita'
Sterre Rekers is freelance redacteur voor LINDA.nl. Ze schrijft over de meest uiteenlopende onderwerpen, dus geen week is hetzelfde. Precies wat ze zo fijn vindt. En … de espressomachine draait daarbij overuren.
