In 100 dagen in de vergeten wijk gaat Nicolaas Veul in gesprek met Elma om in haar administratie te duiken. Ze ziet door de bomen het bos niet meer en heeft geen overzicht welke rekeningen nog openstaan.
“Dag Sint Nicolaas,” begroet Elma de presentator liefdevol als ze hebben afgesproken.
Hoewel ze eerst uit automatisme zegt dat het goed gaat, komt ze daar al snel op terug: “Ik ben helemaal opgefokt vandaag. Ik zou afgesloten worden, mijn gas en licht. Ik kan geen 620 euro betalen per maand en m’n huur, dat kan niet.” De maatschappelijk werker die ook bij het gesprek aanwezig is, stelt voor om eerst even in de papieren te duiken om erachter te komen waar het bedrag vandaan komt en een overzicht te maken van inkomsten en uitgaven. “Ik ga onder de tafel zitten, denk ik”, grapt Elma gelaten.
“Hier in augustus had je 20 euro voor een maand?” leest Nicolaas vol verbazing van een van de papieren. “Dus dan leef je van 5 euro per week? Want je hebt niet een spaarpotje?” Elma moet lachen om zijn naïeve vraag. Tijdens het gesprek komen ze er ook achter dat ze helemaal geen ziektekostenverzekering heeft. “Wat een doolhof, hè,” concludeert Nicolaas. De maatschappelijk werker stelt voor om bij Elma langs te gaan om haar financiën verder uit te zoeken. “Ja, want ik ben er een beetje moe van. Ik word 65 dadelijk, áls ik het red, ik kan er niet meer wijs uit worden,” vertelt Elma. Ze slaapt slecht omdat ze bang is dat haar gas en licht wordt afgesloten. Nicolaas probeert zich in te beelden hoe stressvol dat wel niet is. “Ja, en ik mag geen stress hebben, ik heb een herseninfarct gehad.”
Nicolaas gaat bij Elma op bezoek om haar verder te helpen. “Heb je nog het gevoel dat je er controle over hebt?” Elma schudt haar hoofd: “Nee, nee, nee. Ik ben out of control nu.” Samen met Nicolaas duikt ze in de post van de laatste maanden. “Vind je het moeilijk om voor jezelf te zorgen?” vraagt hij tussendoor. “Helemaal niet, man,” antwoordt Elma stellig.
Het eerste poststuk dat ze openmaken is een zorgrekening die nog niet betaald is. “Ik heb 2 euro in mijn zak geloof ik, ik ben blij dat ik leef,” zegt Elma als Nicolaas vraagt of ze op dit moment haar zorg kan betalen. Hij besluit een van de instanties te bellen om te vragen hoe het precies zit. “Ik heb ook weer veel geleerd vandaag”, concludeert de presentator als hij opgehangen heeft. “Ik ben wel erg leerzaam voor je, je wordt gelijk in het diepe gegooid,” lacht Elma.
Om haar verder te helpen oppert Nicolaas dat ze de schuldhulpverlening zouden kunnen inschakelen: “Dat is vrijwillig en zij kunnen je verder gaan helpen, maar dat betekent wel dat zij dan misschien ook je budget gaan beheren.” Elma knikt en grapt: “Dan zijn ze gauw klaar, denk ik”. Na een lachstuip stemt ze in met Nicolaas’ idee. “Ja joh, als iets moet gebeuren dan moet het gebeuren, simpel.”
Dit bericht op Instagram bekijken
100 dagen in de vergeten wijk terugkijken? Dat kan hier.
Nicolaas Veul schrikt van woonsituatie in '100 dagen in de vergeten wijk': 'Gezin slaapt op de bank'
