Larissa (20) uit Vier Handen Op Eén Buik heeft een moeilijke jeugd gehad. Haar ouders zijn op jonge leeftijd gescheiden en ze is op de basisschool erg gepest.
Tijdens haar tienjaren raakte Larissa in een zware depressie.
Trigger warning: dit artikel gaat over suïcide en suïcidale gedachten.
Larissa en Lorenzo zijn dolgelukkig met elkaar, maar Larissa heeft gemengde gevoelens over het aanstaande moederschap. Aan de ene kant is ze gelukkig, maar aan de andere kant is ze erg onzeker. Door haar pestverleden werd Larissa in haar tienjaren erg depressief, waardoor zij het leven niet meer zag zitten.
“Ik ben van een viaduct afgesprongen. Dat is gewoon tien à twaalf meter hoog, dus het is een wonder dat ik überhaupt nog loop”, vertelt ze. Na deze heftige ervaring ging Larissa in therapie. Uiteindelijk bleek ze autisme te hebben, wat haar erg onzeker maakt om moeder te worden. “Ik denk dat mijn diagnose wel een obstakel kan zijn, aangezien alles verandert. Je hormonen gaan alle kanten op en je moet een nieuw ritme vinden, terwijl ik best wel erg gebonden ben aan mijn eigen ritme.”
Bekende moeder Heleen van Rooyen staat Larissa bij. Zelf is Heleen na haar bevalling in een psychose geraakt, dus zij weet als geen ander hoe het is om niet lekker in je vel te zitten.
Kadidia uit 'Vier Handen Op Eén Buik' is erg bezorgd om dochtertje: 'Ga ik naar de wc, dan heb ik haar in de hand'
Toch blijkt het moederschap Larissa op het lijf geschreven. De jonge mama bloeit helemaal op als haar dochtertje eenmaal in haar armen ligt. Maar de onzekerheid blijft. “Ik voel mij niet mooi”, biecht Larissa op aan Heleen. Door de vermoeidheid moet ze veel aandacht besteden aan haar mentale gezondheid. De angst dat er iets mis zou kunnen gaan, spookt voortdurend door haar hoofd. “Hiervoor slik ik nu ook medicatie.”
Heleen wil Larissa een duwtje in de goede richting geven. Als cadeautje neemt ze de jonge moeder mee naar een kunstenares die beeldjes maakt van vrouwen met hun pasgeboren kindje. Larissa moet hiervoor wel een drempel overwinnen: voor het maken van het beeldje moet ze uit de kleren. Bij het zien van haar lichaam op het beeldscherm wordt ze al iets zelfverzekerder. “Het is gek om te bedenken dat dit lichaam mijn kind heeft gemaakt”, merkt ze op.
Het eindresultaat van het beeldje is prachtig. Larissa is steeds positiever over haar lichaam en het moederschap maakt haar gelukkig. Heleen is apetrots op de persoonlijke groei van ‘haar’ jonge moeder. “Ze is heel goed bezig. Ik zou haar mee willen geven: ga vooral zo door.”
Kijk ‘Vier Handen Op Eén Buik’ hier terug.
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar.
Oppasdag Heleen van Royen loopt niet zoals gepland: 'Koop een ballenbak, zeiden ze. Dat is leuk, zeiden ze'
