Eerder schreven we al over de voor- en nadelen van het hebben van kinderen. Jullie hebben massaal gereageerd met nóg meer hilarische verhalen.
Die moéten we natuurlijk in een lijstje zetten, want ze zijn té leuk om niet te delen.
Eerder schreven we al over de voor- en nadelen van het hebben van kinderen. Jullie hebben massaal gereageerd met nóg meer hilarische verhalen.
Die moéten we natuurlijk in een lijstje zetten, want ze zijn té leuk om niet te delen.
Mijn zoon kreeg een driftbui omdat hij niet aan de winkelwagen mocht likken. #loedermoeder
Mijn kind (W) stond bij de plastic afvalbak en vroeg: “Mam, jij hebt toch een plastic heup?” “Nee”, zei ik, “Dat is van titanium.” “Maar wat is dat dan?” vroeg W. “Dat is een soort metaal.” Vervolgens reageerde W: “Oh, dan moet je bij het oud-ijzer straks!”
Ik stond met mijn tweejarige in de supermarkt. Ik vroeg: “Wat wil je eten?” “Ik wil soep”, reageerde mijn kind. Dat vond ik prima, dus zei: “Oké, soep is goed.” Waarop gereageerd werd met woest geknepen ogen: “NEE IK WIL GEEN SOEP!” Dus ik zei: “Oké, dan eten we geen soep, zullen we anders pasta eten?” “Nee mama, ik wil soep.” En dit gesprek is ook te voeren over broeken versus jurkjes, koekjes versus chipjes en ga zo maar verder.
Lees ook
Ongeduldige pubers en grote honger: 9 x lollige WhatsAppgesprekken met jullie kinderen
Mijn tweejarige peuter kreeg een pop. Dat vond ik heel lief, dus ik zei: “Ah, dan wordt het sowieso een goede papa.” Totdat de peuter met al zijn kracht het hoofd van de pop tegen de tafel sloeg.
Ik heb wel eens met mijn peuter van 2,5 een discussie gehad over een krentenbol. Hij moest hem van mij opeten, voordat hij een Danoontje zou krijgen. Uiteindelijk moest hij in zijn kamer de krentenbol verder opeten. Na tien minuten kwam hij tevoorschijn… Klaar! Toen we zes jaar later gingen verhuizen en we alles moesten leegmaken, vond ik een keiharde, verdroogde krentenbol klem achter de verwarming.
Mijn toen vierjarige stond eens aan de schroeven van een ijzeren hek te morrelen. Ze zaten vast gesmolten, dus ze konden er niet uit. Ik zei: “Lieverd, die schroeven kunnen er niet uit.” “Wel mama”, was haar antwoord. Na een paar minuten vroeg ik of het al gelukt was. Zegt ze: “Mama, je weet toch dat deze schroeven er niet uit kunnen?”
“Ik ben ingestort”, zei ik tegen mijn man. Waarop mijn zoon van vijf zei: “Oh leuk, dan ben je een ruïne.”