Facebookreacties

Van emotionele onderwerpen, tot klachten over hachee als avondeten; jullie belden wat af en reageerden massaal op onze Facebook-oproep. Een kleine greep:

1. Shanice
‘Ik heb wel eens gebeld omdat ik niet wist hoe ik pannenkoeken moest bakken.’

2. Marjanke
‘Oh lord. Ik zie ons nog staan in een telefooncel (ja, zo oud ben ik), dat we bladzijden voor zaten te lezen uit een musical van school. Echt, what was I thinking?‘

3. Daantje
‘0800-0432, de Kindertelefoon, altijd een luisterend oor. Vaak gebeld, een luisterend oor was erg fijn. Ook wel eens stiekem gebeld als ik bang onder een tafel zat en zwaar in paniek raakte. Dan werd ik gekalmeerd door de vrouw aan de andere kant van de lijn.’

Lees ook
10 x jullie mening over zes weken zomervakantie: hoognodig of te lang?

4. Birgit
‘Maaaaaaammmmm, mag ik de Kindertelefoon bellen?! Rémon is weer vervelend!!!’

5. Demi
‘Als opstandige tiener dacht ik een keer grappig te zijn (met een groepje vriendinnen). We belden met het verhaal dat mijn ouders mijn hamster tegen de muur zouden hebben gegooid. Geloofden ze natuurlijk weinig van. Toen heel hard gelachen. Nu ik volwassen ben, ben ik blij met het mooie werk dat ze doen.’

6. Noortje
‘Ik heb er gewerkt. Heel leuke, maar ook verdrietige gesprekken gevoerd. Zelfs als kinderen voor de lol belden, werden dit vaak leuke gesprekken. En ja… ook ik heb wel eens voor de gein gebeld.’

Lees ook
Nederlandse stichting lanceert meldpunt voor eenzame jongeren

7. Desiré
‘Ik (nou ja, eigenlijk mijn moeder) heb één keer gebeld met de Kindertelefoon. Ik wilde graag mijn spreekbeurt houden over de Kindertelefoon, maar durfde niet zelf te bellen. Ik was bang dat ze meteen zouden denken dat er iets gaande was bij ons thuis. Dus mijn moeder belde en legde het verhaal uit aan de medewerker. Toen ben ik toch aan de telefoon gekomen. Ik kreeg daarna allemaal spullen toegestuurd voor mijn spreekbeurt. Echt super tof! Ik kreeg overigens een 10.’

8. Marisca
‘@Anja, als Lilian en ik boos waren op jullie: “Wij gaan de Kindertelefoon bellen hoor.” Jullie: “Doe maar!“, dan durfden we niet meer.’

9. Nadia
‘Ik was een jaar of twaalf, dertien en mijn klasgenootje en ik waren huiswerk aan het maken en begrepen een opdracht niet helemaal. We kwamen op het idee om de Kindertelefoon te bellen en te kijken of ze ons konden helpen. Volgens mij is dat nog gelukt ook. Ik ben nu 37, dus dat is alweer heel wat jaartjes geleden.’

10. Bella
‘Was geweldig. Ik belde omdat ik niet naar buiten mocht, of hachee als avondeten kreeg.’