Nooit bij stilgestaan

In april dit jaar hoorde Roland dat hij hiv-positief was. Van de ene op de andere dag stond zijn wereld op zijn kop. “Ik had geen idee dat deze ziekte actief was binnen mijn wereld en ik stond er al helemaal niet bij stil dat ik het ooit zou kunnen krijgen”, vertelt Roland aan ons. “Ik deel niet zomaar met iemand het bed. Na een relatie van enkele jaren had ik echter een one night stand.” 

Niet ‘all the way’

“We gingen niet eens all the way“, vervolgt hij. “Toch werd ik erna twee keer ontzettend ziek, beide keren duurde dat twee weken. Omdat het zo lang aanhield, besloot ik naar de huisarts te gaan. Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis. Mijn moeder ging mee; zij zat naast me toen de arts me vroeg of ik onbeschermde sex had gehad. Ongemakkelijk, maar ik antwoordde ‘ja’. Op dat moment gingen de ergste scenario’s natuurlijk al door mijn hoofd.”

Speciale bloedtest

Roland kreeg te horen dat er een kans was dat-ie was besmet met hiv. De dag erna kwam hij terug voor de uitslagen. In eerste instantie kreeg-ie goed nieuws, met daarbij de kanttekening dat een besmetting vermoedelijk niet zichtbaar was als die recent plaats had gevonden. Om die reden kreeg hij een speciale bloedtest. Ditmaal kreeg hij een andere uitslag: hiv-positief, en dus besmet met het virus dat – als het niet wordt geremd door medicatie – aids veroorzaakt.

‘Ik wil dit niet’

“Ik heb alleen maar gehuild en voor me uit zitten staren”, vertelt Roland over het moment waarop hij de diagnose kreeg. “Mijn moeder besprak de manieren van behandelen, en hoe nu verder. Dat ging vrijwel helemaal aan me voorbij. Het enige wat ik dacht was: ik wil dit niet, ik zal mijn vrienden verliezen, ik zal nooit meer een relatie kunnen hebben.”

Beste vriendin

Na het nieuws ging Roland tijdelijk weer bij zijn ouders wonen, buiten de stad. “Zij reageerden hartverwarmend en steunen me overal in. Eigenlijk wilde ik het niemand vertellen. Maar ik ben een open boek, mijn beste vriendin moest het weten. Maar toen ik het haar vertelde, was haar eerste reactie: ‘Heb je mijn scheermes gebruikt?’.”

‘Potje ervan gemaakt’

Daardoor werd Roland nog verdrietiger. “Ik had gehoopt dat ze me de arm kon geven die ik nodig had.” Het liep anders: Roland spreekt de betreffende vriendin niet meer. Hij hoopte dat een reis zijn verdriet deels kon wegnemen; om die reden ging hij een maand op rondreis door Azië. “Ik heb nog nooit zo’n kutvakantie gehad”, vertelt hij. “Ik kon alleen maar denken: wat heb ik een potje van mijn leven gemaakt. Hoe ga ik ooit ‘normaal’ kunnen leven? Hoe ga ik dit vertellen aan de mensen van wie ik hou? Kan ik ooit nog daten?”

Geen concentratie

Terug in zijn appartement in Amsterdam werden die gevoelens niet beter. Híér is het gebeurd, dacht Roland als hij in zijn bed lag. Hij ging weer aan het werk, maar ook dat bood hem geen afleiding van zijn diagnose. “Ik merkte dat ik het helemaal niet aankon. Ik ben eerder naar huis gegaan en heb me de volgende dag ziekgemeld. Een collega heeft me vervolgens naar mijn ouders gebracht.”

Steun

Vanuit de geestelijke gezondheidszorg in Amsterdam krijgt Roland nu “geweldige hulp”, zo zegt hij. “Ik wil niets liever dan zo snel mogelijk weer wonen en werken in de stad die me vroeger gelukkig maakte.” Roland ziet elke week een psycholoog, die hem vaker kan ontvangen als hij daar behoefte aan heeft, en zo nu en dan een psychiater. “Inmiddels weet ook mijn broer het, en twee van mijn vrienden. Zij steunen me onvoorwaardelijk. Maar de onwetendheid van veel mensen zorgt ervoor dat ik heel bang ben om het tegen andere vrienden, familie of collega’s te zeggen.”

* De echte naam van Roland is bij de redactie bekend.

Lees ook
Anne (28), moeder van twee, werd door haar eerste vriendje geïnfecteerd met hiv

Lees ook
Marjolein exposeert foto’s van hiv-geïnfecteerden: ‘Ze worden niet juist behandeld’