Bloedvergiftiging

“Ik ben aangevallen door een vleesetende bacterie”, vertelt Esther aan presentator Patrick Lodiers. Ze vertelt dat haar ledematen zwart werden. Ze besloot om naar de huisartsenpost te gaan. “Daarna weet ik niks meer. Een dikke zes weken later werd ik in Rotterdam wakker.”

Naast de amputatie van de meeste vingers en haar onderbenen, werd haar huid zwart, en dus moest ze ook nog een huidtransplantatie ondergaan. “Mijn buik is aangetast, ik heb een borst die er half af is. Negen op de tien mensen overleeft het niet, ik ben nummer tien.”

Toneelvereniging

“Mijn sociale netwerk was heel erg groot. Ik deed ook heel veel. Ik werkte bij de Albert Heijn, dat doe ik nog af en toe. Daarnaast deed ik toneel, en knutselen”, vertelt Esther. “Ik zie mezelf ook niet als gehandicapt. Ik ben het wel, maar zo voel ik me niet. Dat komt omdat ik heel veel zelf doe en kan.”

Esther zit bij een toneelvereniging en om bij de repetitieruimte van de verenging te komen, moet ze de trap op. “Ik kan die trap als een berg beklimmen, maar dan ben ik kapot als ik boven ben.” Esthers wens is om ook thuis en bij vrienden naar boven te kunnen gaan. “Dan word ik weer een stukje onafhankelijker en hoef ik niet de hulp te vragen van anderen.”

Lees ook
Blindedarmontsteking, bloedvergiftiging en een psychose, het overkwam Rinke

Esther

Een ingenieur van de Universiteit Twente gaat de uitdaging aan. Hij bedenkt iets waarmee Esther zelf de trap op kan en wat ze overal kan gebruiken. Zijn uitvinding is een verlengstuk aan de prothese van Esther, waardoor ze zich kan afzetten op de traptreden. “Te gek. Het feit dat ik zelfstandig die trap op kan. Ik kan niet dankjewel genoeg zeggen”, aldus Esther.

Benieuwd naar de uitzending? Kijk We gaan het maken hier terug.