Marlijn Weerdenburg heeft een theatershow gemaakt over een van de moeilijkste momenten in haar leven. Bij ‘Jinek’ vertelt ze over het overlijden van haar moeder, vlak vóór haar zoontje geboren werd.
Door er een theatershow van te maken, kan ze het eindelijk verwerken.
Als ze het theaterstuk speelt, hoort Weerdenburg soms dat mensen pakjes zakdoeken openen of zachtjes een traantje wegpinken. Eva Jinek vraagt waarom ze juist van dit verdrietige moment een show wilde maken. “Omdat het me eigenlijk niet lukte om het verdriet en de rouw toe te laten”, vertelt Weerdenburg. “En omdat ik voelde dat er wel echt wat aan de hand was, want mijn moeder was mijn allerbeste vriendin.”
Ze moest er iets mee gaan doen om het een plek te kunnen geven, vertelt ze. “En dat is ook de reden dat ik überhaupt theater wil maken. Ik wil iets doen met de lessen die ik leer en de dingen die ik meemaak.”
Doordat Weerdenburg hoogzwanger was toen haar moeder overleed, lukte het haar niet het verdriet volledig toe te laten. “Mijn lichaam ging in een soort overlevingsmodus, dat zei de verloskundige ook. Mijn lichaam moest rustig blijven om voor het baby’tje te zorgen en ik kwam dus niet bij dat gevoel.” Dat was voor Weerdenburg heel onwerkelijk. “Ik verloor haar en ik kon het niet aan, er kwam niks, zeg maar..”
Weerdenburg bevalt twee weken later van haar kindje en heeft kort daarna een hoofdrol in een musical. Omdat ze nog steeds niet bij haar verdriet komt, besluit ze daarna om een huisje in Friesland te huren en haar man en kinderen even thuis te laten.
“Ik hoopte dat ik daar in zou storten en dat ik kon gaan voelen, dat ik haar kon gaan missen en dat ik het echt toe kon laten. Dus ik ben ervoor gaan zitten, een beetje pathetisch, maar goed.” Ze zette muziek aan en dacht: laat het nou maar komen.
“Dat lukte natuurlijk deels niet, maar deels ook wel”, gaat ze verder. “Het zorgde er wel voor dat ik de eerste teksten ging schrijven voor de voorstelling. Ik dacht: dan ga ik er maar op die manier naartoe, dan ga ik maar iets doen met mijn talent.”
En toen kwam het verdriet. “Ik vond het vreselijk. Toen moest ik er echt in. Ik had een regisseur die elke keer ging prikken. Het moest persoonlijker. Dat was geen leuk proces, maar nu vind ik het heel fijn. Nu sta ik op de bühne en nu heb ik een verhaal. Na afloop heb ik gesprekken met mensen en dat denk ik: hierom deed ik het.”
Marlijn Weerdenburg emotioneel door Danique in 'Op zoek naar...': 'Waar zijn de tissues?'
Kiijk de hele uitzending van Jinek hier terug!
