Geen leven meer

Nelly woont in een aanleunwoning bij een verzorgingstehuis. Voor de coronacrisis at ze altijd in de eetzaal van het tehuis en maakte ze zo dagelijks praatjes met andere bewoners. Maar nu is het tehuis onverbiddelijk: vanwege de beperkte ruimte blijft de zaal voor Nelly gesloten en moet ze noodgedwongen alleen op haar kamer eten.

Iets wat Nelly verschrikkelijk vindt, zo vertelt ze in Hart van Nederland. Zodanig zelfs dat ze overweegt in hongerstaking te gaan. Over de risico’s maakt ze zich niet druk: “Nou en? Dan zal ik een week eerder doodgaan, dit is ook geen leven meer”, roept ze wanhopig uit.

Opgesloten

Omdat bekenden ook niet meer langs durven te komen is Nelly vooral alleen. “Ik mis aandacht, gesprekken, het contact met mensen. Ik zit opgesloten, de deuren zitten op slot. Ik kan nergens heen.”

Lees ook
Karin werkt in een verpleeghuis: “Ouderen zijn zich enorm bewust van hun kwetsbaarheid’

Bekijk het fragment hier.