In de documentaire De Platoschool gaat oud-leerling Yara Hannema op onderzoek uit om te achterhalen wat er misging op haar school. Deze werd in 1983 opgericht en sloot in 2002 nadat mishandeling door leraren aan het licht kwam.
Melchior van der Giessen was een van de leerlingen die het moest ontgelden.
“Ik kan me herinneren een keer dat ik voor de klas moest komen. Ik weet de aanleiding niet meer precies”, vertelt Melchior. “Hij legde me neer op de voorste twee tafeltjes, op mijn buik. Hij sloeg mij met een plastic liniaal. Die brak in twee stukken.”
Melchior zoekt naar woorden, terugblikken naar dit moment laat hem niet onberoerd. “Dat heeft een enorm gevoel van vernedering gegeven. Het is nog niet eens de fysieke pijn die ik me herinner. Het feit dat de liniaal brak, brak ook dat moment. Je voelt de klas reageren. Ze leven mee, ze voelen de ongemakkelijkheid van de situatie, maar weten ook niet wat ze moeten doen.” Hij zucht. “Je ligt daar machteloos, hulpeloos. Je voelt minderwaardigheid. En ja, dat is een gevoel dat meegegaan is mijn leven ook.”
Corrigerende tik: in Wales mag je je kind niet meer slaan
Melchior vertelt aan Yara dat het de eerste keer is dat hij zo uitspreekt wat het geweld met hem gedaan heeft. “Het voelt goed dat het nu uit mij kan. Maar ik voel wel wat er is gebeurd en wat er zich in mij heeft vastgezet in mijn leven. En waar ik nog steeds mee worstel op momenten van onzekerheid.” Hij heeft thuis nooit verteld over de mishandelingen op school. “Ik wist niet beter dan dat dit onderdeel was van die leer. Dat hoorde erbij. Er hoorde respect bij voor de leerkracht, en als dat er niet was werd dat op deze manier helder gemaakt.”
“Op een gegeven moment zag ik aan een paar kinderen die regelmatig bij mij in de klas kwamen dat er is iets met deze kinderen. Ze waren vaak wit en klaagden over buikpijn, ze waren een beetje stil en wilden niet zo goed meedoen.”
Voormalig Platoschool-docente Ans Does bracht uiteindelijk in 1996 de lijfstraffen van haar collega’s naar buiten. In de documentaire blikt ze terug naar haar tijd op de school. “Het ideaal stond hoog in het vaandel. Kinderen opvoeden in de sfeer van spiritualiteit: welke ouder wilde dat niet in die tijd?” Ze schudt haar hoofd. “We zijn met elkaar zo goed begonnen. Het vertrouwen was zo groot, maar is geschaad.” Ze breekt als ze eraan terugdenkt. “Ik kan alleen maar zeggen: ik heb alles voor die kinderen gedaan.”
“Ik was een klokkenluider. En voor de school was ik geen leuke klokkenluider, want ik kwam met een zwart bericht”, verklaart Ans. De drie leraren die beschuldigd werden van de mishandelingen moesten destijds 2.500 gulden betalen, maar mochten wel voor de klas blijven staan. De voormalige lerares vond dat schokkend. “Ik vond de beboeting heel erg laag. Ik denk: mag je daar zo kinderen voor slaan in Nederland?”
‘De Platoschool’ terugkijken? Dat kan hier.
Vermoordde Jurriën zijn vrouw Marwa? '2Doc Het laatste woord' zoekt naar antwoorden
