De cafébrand in Volendam voltrok zich op Nieuwjaarsdag precies twintig jaar geleden. Simon Keizer beschrijft hoe hij die rampzalige nacht beleefde.
Vanwege de afgekondigde maatregelen is vakantie vieren rond de jaarwisseling niet aan de orde. Jammer, maar begrijpelijk. Anne en ik zorgen er altijd voor dat we ‘weg’ zijn met oud en nieuw. Noem het vluchtgedrag.
Ergens in december van het jaar 2000 – ik was zestien jaar – was ik met mijn moeder kleding aan het shoppen voor de feestdagen. Ik keek vooral uit naar oudjaar. We hadden met twaalf vrienden een tafel gereserveerd in de leukste kroeg van het dorp, café ’t Hemeltje, en het beloofde groot feest te worden. Voor mij betekende zoiets een welkome afleiding. Een jaar eerder was mijn vader overleden en ik zat daarmee nog behoorlijk in de knoop, hoewel ik mezelf wijs probeerde te maken dat ik dat al had verwerkt.
Ik paste een suède overhemd. Ik vond het mooi. Die wou ik.
‘Dit is wel een erg brandbare stof,’ zei mijn moeder.
‘Weet ik, maar ik heb niet het plan om een fikkie te steken, hoor,’ was mijn antwoord.