In ‘Hollandse Zaken’ staat deze keer het niet mogen zien van je kleinkind centraal. Zo mocht Anouk de Graaff jarenlang haar grootouders niet zien. Een groot gemis voor zowel opa, oma als Anouk.
Tot Anouk en oma Nelly elkaar ineens tegenkomen op het station.
Anouk komt als kind graag bij haar opa John en oma Nelly de Hoogh over de vloer. Ze passen veel op en brengen alle kleinkinderen vaak naar sport of theaterlessen. Ook gaan ze met het gezin mee op vakantie. Anouk heeft er warme herinneringen aan. “We bakten ook koekjes en appeltaart, dat was echt een traditie.”
De band is goed, totdat haar ouders uit elkaar gaan. Ze ziet haar opa en oma vanaf dat moment niet meer. “Ik was natuurlijk best wel jong, 12 of 13, en ik was heel erg verward; van waarom. Wat is er aan de hand? Vorige week waren we nog met elkaar, het was toch gezellig?” Ze bladert door fotoboeken van ver voor die tijd.
Anouk was erg verdrietig en begreep niet goed hoe ze zich moest voelen. “Nu moesten we rouwen terwijl ze er nog zijn.” Dat gevoel herkennen John en Nelly de Hoogh maar al te goed. Toen het contact werd verbroken hadden ze een heel moeilijke tijd. “Iedere keer ging je naar bed en dacht je: morgen is het misschien anders, morgen misschien wel.”
Nelly kon van de stress een tijd lang niet werken. “Toen ben ik drie maanden thuis geweest. Er speelt zoveel door je hoofd, er wordt zoveel ontwricht.” Opa houdt het niet droog. “Ik gun het mijn ergste vijand niet.” Hij wilde Anouk zo graag zien dat hij haar opwachtte bij school. “Dat had ik misschien niet moeten doen. Dat was voor haar en voor mij eigenlijk niet goed.”
Maar dan komt oma Nelly haar kleinkind ineens op het station tegen. “Je gaat naar je werk en je komt op het centraal station en je hoort opeens heel zacht fluisterend ‘dag oma’.” Ze vraagt zich nog steeds af hoe dat heeft kunnen gebeuren. “Ik liep mee naar haar tram en gaf haar een hele dikke kus.” Ook Anouk kan zich dat moment nog goed herinneren.
“Ik wilde haar toen zo graag van alles vertellen eigenlijk, van hoe het was op school, hoe het is met vriendinnen, hoe het is met mijn zusjes. Het gaat dan allemaal zo snel. Het was een heel emotioneel moment, maar ook weer heel mooi. Alsof het weer heel even energie gaf om door te gaan.” Na deze ontmoeting was er weer een jaar geen contact.
Wanneer Anouks moeder definitief gaat scheiden, wordt het contact tussen haar moeder en opa en oma weer beter. Ze zien elkaar nu regelmatig. Als ze bij hen over de vloer komt, is zelfs de hond blij haar te zien. “Ja Jess, dat vind je leuk hè, dat Anouk er is?”
Ze bekijken tekeningen en knutselwerkjes van toen Anouk klein was, en nog geregeld langs kwam. “Dat is al oud, hoor.” Opa John wordt nog emotioneel als hij terug denkt aan de tijd dat hij zijn kleinkinderen niet kon zien. “Als je er dan over praat, komt het allemaal naar boven.” “Nu zijn we weer samen”, zegt Anouk. “Eind goed, al goed.”
Gouden oudjes: zet je opa en oma in het zonnetje
Wil je de hele aflevering van Hollandse Zaken terugkijken? Dat kan hier.
