De drie gezusters van Noordwijkerhout; zo staan Kim, Joyce en Anouk Koster bekend in hun dorp. Ze hadden een droom om een familierestaurant te openen. Inmiddels runnen ze het succesvolle Brasserie Op Dorp.
In ‘MEIDEN aan de macht’ spreken wij mensen met de leukste, spannendste en meest bijzondere banen.
Op bovenstaande foto zie je van links naar rechts: (1) Joyce, (2) Anouk en (3) Kim.
Hoe is het om als zussen met elkaar een bedrijf te runnen?
Kim: “Eigenlijk heel fijn. Als zussen kennen we elkaar natuurlijk door en door. Onze ouders doen achter de schermen nog wel de boekhouding van de zaak, maar wij zijn echt degenen die de toko runnen. We wisselen elkaar af als de ander een vrije dag wil en zorgen dat er elke dag van de week minstens een van ons in het restaurant staat.”
Joyce: “Ja, ik denk dat het samenwerken voor ons goed werkt, omdat we van elkaar weten hoe de ander denkt. Het grootste deel van de tijd hebben we alle drie dezelfde mening.”
Anouk: “Maar we hebben natuurlijk ook wel eens discussies of irritaties. Vaak zijn we dan heel direct. Misschien is dat het voordeel van zussen zijn. Je spreekt elkaar heel makkelijk aan als je het ergens niet mee eens bent.”
Kim: “Precies, alles is gewoon bespreekbaar. De woordenwisselingen die we hebben houden ons juist scherp. Iedereen heeft, naast het bedienen in het restaurant, een beetje een eigen taak binnen het bedrijf. Ik doe vooral de financiën, ben verantwoordelijk voor het rooster en houd de website bij. Anouk regelt alles rondom de bar, de bestellingen en de voorraad – want die gaat er vaak snel doorheen.”
Joyce: “Ja, en ik zet weleens wat op Facebook, haha. Ik ben denk ik ook vooral de entertainer van het restaurant.”
Anouk: “En je werkt de nieuwe bediening in! En je bent stagebegeleider.”
Joyce: “O ja, dat ook inderdaad. Daar heb ik mijn papieren voor gehaald. Maar over het algemeen doen we ook alles wel in overleg met elkaar.”
Was het altijd al jullie plan om een eigen restaurant te openen?
Joyce: “Ja, het was iets waar we samen met onze ouders over droomden. In 2019 zagen we een advertentie van een leegstaand pannenkoekenhuis in het centrum van het dorp. Als geboren en getogen Noordwijkerhouters, wisten we meteen dat we onze slag moesten slaan.”
Anouk: “Precies, ook al hadden we geen horeca-ervaring. Onze ouders hadden destijds een bed and breakfast in Duitsland, dus we waren wel bekend met het ondernemen. Maar een eigen restaurant starten is toch anders dan een B&B.”
Kim: “De eerste drie maanden waren we volop bezig met verbouwen. Het pand voelde eerst helemaal niet gezellig. Een kantinesfeer had het eerder. Nu is het een soort warme, grote en gezellige woonkamer geworden.
Anouk: “Ja, echt een resultaat waar we nog steeds trots op zijn.”
Stemactrice Manou (20) spreekt al sinds haar 7e films, series én speelgoed in: 'Ook Frozen'
Hoe lukte het om alles te fixen zonder horeca-ervaring?
Joyce: “Dat was best spannend natuurlijk. Omdat we geen ervaring hadden, besloten we heel klein te beginnen. We hadden weinig tafels binnen staan en maakten samen met onze kok een compact menu. Met vragen over kassasystemen liep ik gewoon naar de buren. Die hadden een systeem dat fijn werkte, dus dat schaften wij ook aan.”
Kim: “Ja, in eerste instantie was Joyce als enige fulltime aan het werk in het restaurant – samen met onze ouders.”
Joyce: “Als ik nu terugkijk op die tijd, zijn we nu een stuk handiger geworden in heel veel dingen. Het eerste jaar begonnen we gewoon ergens en liepen we vanzelf tegen dingetjes aan. Daar leer je van. Daarnaast hebben altijd een gemotiveerd team gehad – ook in coronatijd, waarbij we opeens moesten bezorgen en laten afhalen. We deden vanzelf de ervaring op die we nodig hadden om te groeien.”
Wanneer besloten jullie met z’n drieën het restaurant grotendeels over te nemen?
Kim: “Dat gebeurde allemaal na corona. Ik was in 2019 net klaar met mijn studie in Finance en wilde liever in die sector gaan werken. Maar na een paar jaar kwam ik erachter dat zo’n kantoorbaan toch niets voor mij was. Ik wilde ‘even’ wat anders en hielp mee in het restaurant. Uiteindelijk vond ik dat zo leuk dat ik nooit meer ben weggegaan.”
Anouk: “Voor mij ging dat een beetje hetzelfde. Ik studeerde nog aan de pabo destijds, maar merkte dat ik het contact met de mensen en kinderen in het restaurant ook heel leuk vond. Toen Kim zei dat zij ook fulltime ging werken in het restaurant, dacht ik: joh, als mijn zussen samen het restaurant gaan runnen, waarom dan niet met z’n drieën?”
Joyce: “Ja, toen besloten onze ouders het stokje aan ons door te geven. Zij wilden sowieso minder in het restaurant zijn en meer op de achtergrond doen. Sinds 2022 zijn wij als zussen daarom mede-eigenaren geworden van de brasserie.”
Wat vonden anderen van jullie besluit om de horeca in te gaan?
Joyce: “De meeste mensen vonden het wel een grote uitdaging. Roepen dat je een restaurant wil starten is natuurlijk iets anders dan het echt gaan doen. Wij hadden daarentegen zoiets van: we zien wel hoe het loopt. Dan hebben we in ieder geval nooit spijt dat we het niet hebben geprobeerd.”
Anouk: “Er waren ook wel mensen om me heen die me erop wezen dat de horeca ‘hard werken voor weinig’ is.”
Kim: “Ja, die zeiden verbaasd: ‘Waar begin je aan?’ Maar ik wist zeker dat ik dit veel leuker zou vinden dan m’n kantoorbaan. Het is gewoon echt heel gezellig werk.”
Joyce: “Precies, zelfs als we dezelfde flauwe opmerkingen van gasten voor de duizendste keer horen.”
Jills (26) Lepelclub gaat viral op TikTok: 'Het postkantoor wilde m'n pakketten niet meer aannemen'
Welke opmerkingen jullie echt niet meer aanhoren?
Joyce: “Haha, als je aan iemand vraagt hoe die z’n biefstuk gebakken wilt en het antwoord is ‘in de pan’.”
Kim: “Ja, of als mensen vragen of we een wc hebben. We zeggen dat voor de grap weleens nee, maar natuurlijk hebben we die.”
Anouk: “Of als er iemand bij onze bar staat en we vragen of diegene wil afrekenen. Mensen hebben daar al zo vaak ‘nou, liever niet’ op geantwoord.”
Kim: “Haha, ja echt de standaard inkoppertjes. Vaak zijn het ook dezelfde mensen die dat soort dingen zeggen. Dan weten we eigenlijk al precies wat er gaat gebeuren. Weer twee biefstukjes en een fles chardonnay, meneer?”
Joyce: “Ja, toch is het ook echt heel leuk dat we zoveel vaste gasten hebben. We hebben mensen die elke vrijdag komen en reserveren voor een specifieke tafel. Hun naam staat nog net aan niet in het hout gegraveerd.”
Kim: “Maar bijvoorbeeld ook toeristen die elke zomer terugkomen. Die waren verbaasd dat ik mijn haar had geknipt.”
Hoe zien jullie de toekomst van de brasserie voor jullie?
Joyce: “Ik denk dat we het restaurant nog een lange tijd blijven runnen, maar in de bediening blijven tot mijn 65e zie ik niet zo zitten. Voor nu zijn de drukke weken leuk, maar op een gegeven moment willen we denk ik ook een eigen gezin starten.”
Kim: “Ja, ik blijf dit de komende tien jaar nog wel doen, gok ik. Maar soms moeten we even puzzelen met vrije tijd. Onze ouders willen hun taken op de achtergrond in de toekomst afbouwen en gewoon genieten van hun pensioen. Tegelijkertijd hebben wij nu al bijna geen vrije tijd. Dat is soms best pittig.”
Anouk: “Ja, aan het einde van de dag ben je vaak gesloopt. Onze stappenteller tikt op drukke dagen de 25.000 aan. Dat laat wel zien wat voor work-out ons werk is.”
Joyce: “Op den duur moeten we er gewoon nieuwe mensen bij gaan nemen. Dat is denk ik de conclusie. Maar voor nu zijn we vooral heel trots op hoe goed het restaurant loopt. Dat willen we nog jaren zo voortzetten.”
Wat zouden jullie anderen met een horecadroom willen meegeven?
Anouk: “Ik denk dat het altijd een goede tip is om van tevoren een netwerk in de omgeving te hebben. Wij komen uit Noordwijkerhout, dus veel mensen kenden ons al. Daardoor zijn veel dorpelingen automatisch benieuwd en komen ze vaker als het bevalt.”
Kim: “Ja, en de sfeer in het restaurant moet gewoon echt goed zijn. Ons team is heel hecht, waardoor ik het altijd gezellig vind om te werken. Ik heb vaak opmerkingen gekregen waarom ik niets met mijn Finance-diploma ben gaan doen, maar ik word hier veel gelukkiger van.”
Joyce: “En ik denk dat het goed is om je van tevoren te verdiepen in de regels en richtlijnen waar je aan moet voldoen bij het openen van een horecazaak. Wij hebben bijvoorbeeld alle drie ons sociale hygiëne examen gehaald. Maar ook een cursus waarin je leert handelen met mensen die een slokje te veel op hebben, is geen overbodige luxe.”
Kim: “Ja, inderdaad. En wat we eerder al zeiden: begin klein en bouw vanaf daar langzaam op.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Alicia (27) is piercer én heeft een naaldenfobie: 'Maar als ik werk gaat het niet om mij'
